معرفي طريقت شمسيه، در گرمسيرات ايالت فارس، از قرن هشتم تا اواخر قرن نهم هجري قمري، با تأكيد بر تذكره‌هاي نويافته

«شمسيه» از جمله طريقت‌هاي گرمسيري فارس بين سده هشتم تا دهم هجري است. مؤسس اين طريقت، شيخ محمدابونجم (786-704ق.) است. گسترش طريقت شمسيه در مسيرهاي تجاري خُنج به سمت لار و هرمز، با حمايت حاكم لار «امير سيف‌الدين نصرت لاري» و «شاه زين‌العابدين» حاكم شيراز عصر آل مظفر موجب رونق آن در بخش‌هاي مهمي از گرمسيرات فارس شد. با همۀ اهميتي كه اين طريقت در سده‌هاي هشتم و نهم هجري در گرمسيرات فارس داشته، امّا تاكنون تحقيقي مستقل درباره شخصيت بنيان‌گذار و مراجع مطالعاتي پيرامون اين طريقت انجام نپذيرفته است. ميراث فكري و فرهنگي اين طريقت، به‌صورت تذكره‌هاي منثور و منظوم، در جنوب فارس موجود است. اين مقاله بر آن است تا با روش توصيفي تحليلي، موضوع زندگاني و آثار پايه‌گذار طريقت شمسيه و كاركردهاي سياسي– فرهنگي اين طريقت را، با تأكيد بر نسخه‌هاي خطي نويافته، به‌عنوان يك مسئله تاريخي، مورد پرسش قرار دهد. يافته‌هاي پژوهش، نشان مي‌دهد كه رهبر طريقت، از طريق رابطه با حاكمان آل مظفر و لار، در كنش‌هاي سياسي گرمسيرات فارس، نقش مستقيم داشته و با ايجاد خانقاه و مساجد، باعث تفوق فرهنگي اجتماعي شده بود.