بررسي تحولات كاربري اراضي نواحي روستايي شهرستان اشتهارد

يكي از وظايف اصلي و مهم برنامه ريزان در نواحي روستايي، تخصيص زمين به كاربري هاي گوناگون با توجه به نقش و كاركرد و ميزان تأثيرگذاري هر كدام از كاربري ها بريكديگر است. در واقع هدف نهايي برنامه ريزي كاربري اراضي ايجاد نوعي تعادل زيست محيطي و برقراري عدالت اجتماعي در روند پيشرفت و آباداني نواحي سكونتي است و بايد به اهداف كيفي همچون امنيت، سازگاري، منظر و چشم انداز و احساس وابستگي به محيط نيز پاسخ گويد. در اين پژوهش ميزان سازگاري كاربري هاي تغيير يافته به وسيله خبرگان روستاهاي مورد مطالعه از حيث كاملاً سازگار تا كاملاً ناسازگار طبقه بندي و امتيازبندي شدند. هدف از اين مطالعه، بررسي تحولات كاربري اراضي نواحي روستايي شهرستان اشتهارد در بازده زماني 15 ساله است و تحولات كاربري اراضي با استفاده از شاخص هاي سازگاري مورد بررسي قرار گرفته است. تحقيق حاضر به لحاظ هدف، كاربري است و ماهيت توصيفي تحليلي دارد. براي گردآوري اطلاعات از روش مشاهده، مصاحبه و طراحي و تكميل پرسشنامه استفاده شده است. نتايج حاصل از تحقيق نشان مي دهد كه نخست: تمام روستاهاي مورد مطالعه از نظر سازگاري در وضعيت نسبتاً سازگاري قرار دارد، دوم: در بين 8 كاربري مورد بررسي، كاربري مسكوني با ميانگين 4.2 و اراضي باير با ميانگين 4.1 بيشترين تحولات را از سال 1380 تا 1395 به خود اختصاص داده است، سوم: كاربري مسكوني سازگارترين و كاربري كارگاهي صنعتي ناسازگارترين كاربري ها در بين كاربري هاي مورد برسي قرار گرفته است.