طراحي سامانه استحصال آب باران به كمك تصاوير پهپاد

مقدمه و هدف: كشور ايران به لحاظ اقليمي كه در آن قرار گرفته است، با مشكل كمبود منابع آبي مواجه است. از آنجا كه سطح وسيعي از مساحت شهر‌ها را سطوح نفوذ‌ناپذير خيابان‌ها تشكيل مي‌دهند، حجم آب استحصالي از اين سطوح قابل توجه بوده و مي‌تواند فشار بر منابع آب را كاهش دهد و پاسخگوي بخش عمده‌اي از نيازهاي غيرشرب باشد. ضمن آن كه از گسترش آلودگي ناشي از سرريز و پس‌زدگي تأسيسات جمع‌آوري آب‌هاي سطحي و افزايش غيراقتصادي ابعاد آن‌ها جلوگيري مي‌كند. مواد و روش­ها: در اين مطالعه، طراحي سامانه استحصال آب باران از سطوح آسفالت با هدف تأمين بخشي از نياز فضاي سبز دانشكده كشاورزي دانشگاه تربيت مدرس، با استفاده از تصاوير پهپاد انجام شد. بدين منظور، داده‌هاي در دسترس 22 ساله بارش روزانه و 761 تصوير هوايي با استفاده از پهپاد DJIPhantom 3 Professional تهيه شد. سپس مدل رقومي ارتفاع منطقه شد و براي تعيين مسير رواناب، حوضه‌بندي منطقه در محيط GIS صورت گرفت. پارامتر‌هاي درصد قابليت اطمينان و نسبت سرريز از مخزن براي هر سطح به ازاي حجم‌هاي مختلف مخازن برآورد گرديد. سپس حجم بهينه هريك از مخازن با استفاده از الگوريتم ژنتيك تعيين شد. يافته­ها: با توجه به وضعيت توپوگرافي سطوح خيابان دانشكده، رواناب حاصل از آن‌ها قابل جمع‌آوري در يك مخزن نيست، لذا 4 مخزن A، B، C و D با حجم‌هاي بهينه شده به ترتيب برابر با 6.15، 3.46، 1 و 20 مترمكعب در نقاط مختلف سطوح خيابان‌ها در نظر گرفته شد. بحث و نتيجه­گيري: با طراحي سامانه‌هاي استحصال آب باران، مي‌توان حجم قابل توجهي از آب باران را براي مصارف غيرشرب دانشكده ذخيره نمود.