شبيه سازي فرآيند اسپري مايع در رژيم چكيدن با استفاده از روش سطح تراز

در اين پژوهش فرايند اسپري مايع و تشكيل قطره در رژيم چكيدن با استفاده از يك رويكرد ناميرا در مدل كردن سطح مشترك، شبيه‌سازي مي‌گردد و تأثير پارامترهاي مؤثر بر اين فرآيند مانند عدد وبر، عدد اهنسرج و عدد باند مورد بررسي قرار مي‌گيرد. براي دنبال كردن سطح مشترك از روش سطح تراز استفاده مي‌شود. ناپيوستگي‌ها در سطح مشترك با استفاده از روش سيال مجازي اعمال مي‌شوند. مشاهده مي‌گردد كه با افزايش عدد وبر از 0027 / 0 به 1875 / 0، طول مايع خروجي حدود 7 درصد افزايش و زمان شكست مايع حدود 52 درصدكاهش مي‌يابد. همچنين، با افزايش عدد وبر بازگشت مايع به سمت نازل بعد از جدايش قطره كمتر است. افزايش عدد اهنسرج از 0002 / 0 به 189 / 0 باعث افزايش طول مايع خروجي تقريبا به ميزان 21 درصد و افزايش زمان شكست به ميزان 151 درصد مي‌شود. همچنين، در اعداد اهنسرج بزر گتر بازگشت مايع به سمت نازل بيشتر است. افزايش عدد باند از 7 به 39 باعث كاهش طول مايع خروجي تقريبا به ميزان 26 درصد و كاهش زمان شكست به ميزان 91 درصد مي‌شود. در اعداد باند بزرگ‌تر، بازگشت مايع به سمت نازل كمتر است. نتيجه قابل توجه ديگر، كاهش اندازه قطرات تشكيل شده با افزايش عدد باند مي‌باشد.