رابطه سرمايه اجتماعي با گرايش كارآفريني با توجه به نقش ميانجي قابليت‌هاي نواوري سازماني (اعضاي هييت علمي دانشگاه تهران)

هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه سرمايه اجتماعي با گرايش كارآفريني با توجه به نقش ميانجي قابليت‌هاي نوآوري سازماني است. در اين راستا شش فرضيه شكل‌گرفته است كه تمامي آن‌ها تائيد شده است. هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه سرمايه اجتماعي با گرايش كارآفريني با توجه به نقش ميانجي قابليت‌هاي نوآوري سازماني است. پژوهش حاضر از نظر هدف، از نوع كاربردي و برحسب نحوۀ گردآوري داده‌ها از نوع توصيفي- پيمايشي است .جامعۀ آماري اين پژوهش شامل اعضاي هيئت‌علمي است كه جامعه موردبررسي در اين پژوهش به‌طوركلي برابر با 2116 نفر است. روش نمونه‌گيري خوشه‌اي و تصادفي ساده است. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان و فرمول كوكران با خطاي 0.05 برابر با 325 نفر است. بـراي بررسي روابط علي بين متغيرها به صورتي منسجم از تكنيك مدل‌سازي معـادلات سـاختاري و نرم‌افزار PLS Smart استفاده‌شده است. مشكلات مرتبط با سرمايه اجتماعي قوي، مانند اطلاعات بيش‌ازحد، مشكلات ناشي از بي‌تدبيري، و نزديك بيني همراه با سرمايه گذاري زياد زمان و هزينه براي حفظ در روابط، مي تواند بر توسعه گرايش كارآفريني تأثير بگذارد. بر اساس يافته‌هاي پژوهش در اين رابطه(سرمايه اجتماعي و گرايش كارآفريني) بعد ساختاري سرمايه اجتماعي(رابطه‌اي و شناختي) رابطه‌اي منفي و ساير ابعاد رابطه‌اي مثبت با گرايش كارآفريني دارند. در اين رابطه(سرمايه اجتماعي و گرايش كارآفريني) قابليت‌هاي نوآوري سازماني نقش ميانجي دارد.