سنجش شاخص هاي سر زندگي شهري در سكونتگاه هاي غير رسمي (مطالعۀ موردي: سيلاب قوشخانۀ تبريز)

ارزيابي شاخص‌هاي سرزندگي شهري به‌عنوان روشي براي پي‌بردن به ميزان شادابي، نشاط و حيات اجتماعي شهروندان هر جامعه‌ است، اما بررسي وضعيت مؤلفه‌هاي سرزندگي در ميان ساكنان سكونتگاه‌هاي غيررسمي از درجۀ اهميت بيشتري برخوردار است؛ چراكه بيشتر ساكنان اين نواحي اقشار كم‌برخوردار و آسيب‌پذير در جوامع هستند و ضرورت توجه به وضعيت حيات و زيست‌پذيري آنان بيشتر از شهروندان ساير نقاط شهري اهميت دارد. هدف اصلي پژوهش توصيفي-تحليلي حاضر، ارزيابي ميزان اهميت شاخص‌هاي سرزندگي شهري در ميان ساكنان سكونتگاه‌هاي غيررسمي محلۀ سيلاب تبريز است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش  پرسش‌نامه و آزمون‌هاي رگرسيون چندمتغيره، آمارۀ t تك‌نمونه‌اي و كروسكال استفاده شده است. داده‌هاي پژوهش با استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي و بررسي ميداني گردآوري شده و حجم نمونه هم براساس فرمول كوكران معادل 305 نفر برآورد شده است. شاخص‌هاي تعيين‌شده در اين پژوهش، به‌ترتيب شاخص «رواني-اجتماعي» با 4 گويه، شاخص «كالبدي-فضايي» با 9 گويه و شاخص «تسهيلات رفاهي و خدماتي» با 9 گويه هستند. نتايج تحليل داده‌ها و  پرسش‌نامه‌ها حاكي از آن است كه از نظر ساكنان محلۀ سيلاب تبريز در ميان مؤلفه‌هاي مورد مطالعه، مؤلفۀ رواني-اجتماعي با ميانگين 2/43 بيشترين اهميت را دارد. همچنين مؤلفۀ تسهيلات رفاهي-خدماتي با ميانگين 2/18 در رتبۀ دوم و مؤلفۀ كالبدي-فضايي با ميانگين 1/39 در رتبۀ سوم قرار گرفته‌اند. رتبه‌بندي مذكور بيانگر آن است كه ميزان اهميت مؤلفه‌هاي سرزندگي شهري از نظر شهروندان محلۀ سيلاب تبريز يكسان نيست. يافته‌هاي ديگر پژوهش نشان مي‌دهد كه ميان شاخص رواني-اجتماعي ساكنان محلۀ سيلاب تبريز و ميزان سرزندگي در اين محله، با بهره‌گيري از مؤلفه‌هاي «تفريح و شادي كودكان» با مقدار بتاي 0/469 و «فعاليت گروه‌هاي فرهنگي» با مقدار بتاي 0/398 رابطۀ معناداري وجود دارد.