بهينه‌سازي شبكه پايش كيفي آب زيرزميني با استفاده از روش زمين آماري

طراحي شبكه بهينه پايش آب زيرزميني كه قادر به تهيه اطلاعات دقيق و ارزشمندي از سيستم آبي به ويژه در مناطق خشك باشد، بسيار حياتي است و به بهبود درك ما از سيستم‌هاي پيچيده آب زيرزميني كمك مي‌كند. اين مطالعه از يك روش زمين آماري براي بهينه‌سازي شبكه پايش كيفي آب زيرزميني در دشت شميلتخت در استان هرمزگان استفاده مي‌كند به گونه‌اي كه از واريانس اطلاعات جمع‌آوري شده در سطح منطقه براي شناسايي مناطق بدون محل نمونه‌برداري (خلأ اطلاعاتي) و توسعه شبكه پايش استفاده مي‌شود. در ادامه از نقشه واريانس كريجينگ (با كمك مدل نيمه تغييرنما) و نقشه استعداد آلودگي در محيط GIS براي طراحي شبكه بهينه استفاده شده است. انتخاب بهترين مدل برازشي نيمه تغييرنما مبتني بر مقادير RMSE بود. روش استفاده شده در اين مطالعه براي بررسي شبكه پايش هدايت الكتريكي (EC) (به عنوان نماينده تغييرات مهمترين پارامترهاي كيفي) مورد بهره‌برداري قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد كه از شبكه نمونه‌برداري اوليه با 44 حلقه چاه، مي‌توان 23 حلقه چاه را حذف نمود. از طرفي ديگر، تعداد 15 حلقه چاه نيز به شبكه فعلي افزوده شده است كه مناطق فاقد داده را پوشش دهد. به اين ترتيب، تمركز چاه‌ها در نقاطي با تراكم كم، افزايش پيدا كرده است. همچنين بر اساس منابع آلاينده موجود در سطح دشت، 6 موقعيت جديد براي پايش پتانسيل آلودگي ناشي از قبرستان، مراكز بهداشتيدرماني، صنايع غذايي و پروش دام و طيور پيشنهاد شده است.