سير انسان شناسي عرفاني در سلسه كبرويه

گام نهادن در مسير سلوك از وجوه مشترك ميان آموزه هاي مكاتب گوناگون صوفيانه است، اما اين مبحث در آموزه ها و آثار كبرويان به خصوص شيخ نجم الدين كبري تصويري ويژه يافته است. ازسويي ديگر در انگاره هاي عرفاني، همواره يكي از محورهاي اصلي تفكر، جايگاه انسان در نظام هستي بوده است، در ميراث پيروان شيخ كبري نيز انسان همچون قلب تپنده هستي بسيار مورد بحث و گفت وگو بوده است. اين پژوهش با بررسي انديشه هاي شيخ نجم الدين كبري، شيخ نجم الدين رازي، علاالدوله سمناني و عزيزالدين نسفي مي كوشد با نشان دادن وجوه بارز نگرش انسان شناختي ايشان، به ويژگي برجسته آموزه سلوك در نزدشان بپردازد. شرح مراتب سير و سلوك از طريق نورها و رنگ ها در تصوف و عرفان مسلمانان به خصوص در طريقه كبرويه داراي اهميت ويژه اي است. به همين منظور در بخشي به سير اين رنگ ها و نورها در مقاله حاضر پرداخته شده است.