تحليل تطبيقي زبان زنانه در شعر معاصرعُمان و ايران ( با تكيه براشعار سعيده بنت خاطرالفارسي و طاهره صفارزاده)

زنان شاعر در سال‌هاي اخير، با شناسايي هويت زنانه‌ي خويش، توانسته‌اند با جريان سازي در حوزه‌ي زبان و انديشه، پايه‌گذار تحولات نوظهور ادبي باشند و با كاربست زبان زنانه و شگردهاي خلّاقانه در آفرينش آثار هنري خويش، احساسات، تفكرات، دغدغه‌هاي شخصي و اجتماعي يك زن امروز را ترسيم كنند و هم‌گام با مردان در حوزه‌هاي مختلف ادبي چون: شعر، نثر، رمان و ... به فعاليت بپردازند و ادبيات را از سيطره‌ي زبان و سخن مردانه برهانند و موجب دگرديسي اين سنّت ديرينه‌ي مردانه شوند. دوران معاصر ايران و عُمان شاعراني نام‌آشنا و بلندآوازه دارد كه هريك به سهم خود نقش بسزايي در شكل‌دهي ادبيات زنانه، ايفا كرده‌اند. سعيده بنت خاطر الفارسي؛ پيشگام شعر زنانه‌ي عُماني است كه پرداختن به زن و هويت او در اشعارش موج مي‌زند؛ از سوي ديگر طاهره صفارزاده از زنان شاعر ايراني ا‌ست كه نقش بسزايي در ادبيات انقلاب اسلامي داشته است. در پژوهش حاضر، با استفاده از نمونه‌هاي شعري و نمودار، زبان زنانه در شعر دو شاعر به شيوه‌اي تطبيقي، در دو سطح واژگاني ( واژگان تركيبات فعل و عبارت‌هاي فعلي) و نحوي ( جملات پرسشي تعجبي تأكيدي)  تحليل مي‌شود. تفاوت‌ها و شباهت‌هاي زبان زنانه در دو فرهنگ متفاوت آشكار مي‌گردد، مثلاً بنت خاطر براي پررنگ كردن بُعد رمانتيك شعرش از واژگان زنانه براي بيان مضامين حسيعاطفي كمك مي‌گيرد درحالي‌كه زبان زنانه در شعر صفارزاده به‌عنوان ابزاري براي انتقال پيام و انديشه است. همچنين هر دو شاعر از زبان زنانه براي بيان مقاصد اجتماعي مانند: فمينيسم و دفاع از حقوق زنان، وطن‌دوستي، طبيعت‌گرايي و ... بهره گرفته‌اند.