عوامل اجتماعي موثربر گرايش به آسيب هاي اجتماعي زنان سرپرست خانوار (مطالعه موردي: زنان سرپرست خانوار شهر مشهد)

مقدمه : دلايل زيادي وجود دارد كه بتوان زناني را كه به ناچار سرپرستي خانوار خود را بر عهده دارند، جزء اقشار آسيب‌پذير در نظر گرفت. هدف مقاله حاضر، بررسي عوامل اجتماعي گرايش به آسيب هاي اجتماعي زنان سرپرست خانوار شهر مشهد بود. روش: اين پژوهش از نظر روش اجرا كمي و پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش را زنان سرپرست خانوار تحت پوشش بهزيستي در شهر مشهددر سال 1398 تشكيل داده اند و نمونه 242 نفري از آنها براساس جدول كرجسي - مورگان به طور تصادفي ساده مورد پرسش قرار گرفته اند. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي قدرت نما (آلفاي كرونباخ 0/83)، براي سنجش وضعيت اجتماعي- اقتصادي و پرسشنامه هاي محقق ساخته باورهاي ديني، حاشيه نشيني، دسترسي به امكانات آموزش و آسيب هاي اجتماعي (به ترتيب با آلفاي كرونباخ 0/87، 0/78، 0/75، 0/85) جمع آوري و در نرم افزار spss تحليل شدند. يافته ها و نتايج: پژوهش نشان داد بين عوامل جامعه شناختي پايگاه اقتصادي، پايگاه اجتماعي، باورهاي ديني، حاشيه نشيني، دسترسي به امكانات آموزشي و گرايش به آسيب هاي اجتماعي به ترتيب به ميزان 0/843، 0/741، 0/509، 0/752 و 0/624 ارتباط معنادار وجود دارد. از بين اين عوامل، پايگاه اقتصادي با ضريب بتاي 0/455، بيشترين تأثيرگذاري را بر گرايش زنان به آسيب هاي اجتماعي دارد. بنابراين، چنانچه زنان سرپرست خانوار براي رسيدن به سطح متوسطي از زندگي، شرايط و امكانات مناسبي داشته باشند، احتمال گرايش آنها به آسيب اجتماعي كمتر مي شود.