بازنگري به مبحث زبان و فرهنگ در آموزش زبان انگليسي

Reframing the language/culture debate in the teaching of English

طي ده سال گذشته، بحث بر سر دوگانۀ بومي/جهاني در مورد نقش و ارزش زبان انگليسي به‌عنوان يك زبان خارجي عميق‌تر شده‌است. انگاره‌هاي پيشنهاد شده براي بهبود توانش ارتباط بين‌فرهنگي و فرافرهنگي در پژوهش‌هاي زبان‌شناسي كاربردي (به‌عنوان مثال، بايرام 1997، كرامش 2010) كه در اين ژورنال نيز توسط كرامش (2013) به آن‌ها اشاره شده، جهت پيشرفت مهارت‌ ارتباطي زبان‌آموزان انگليسي به‌كار رفته‌اند، اما آيا اين انگاره‌ها توانايي زبان‌آموزان براي درك رابطۀ ميان «خود » و «ديگري » را وراي مرزهاي فرهنگي بيشتر كرده‌اند؟ در اين دنيايي كه روزبه‌روز بيشتر به سمت جهاني‌شدن پيش مي‌رود، «فرهنگ» بيش از هميشه در حال محو شدن است؛ بنابراين، اين مقاله مزاياي استفاده از رويكرد ميان‌‌‌‌گفتاري به‌جاي رويكرد بين‌فرهنگي را جهت آموزش توانش ارتباط به زبان انگليسي مورد بررسي قرار مي‌دهد. اين مقاله به بحث در مورد امكان اين‌كه زبان‌آموزان انگليسي بتوانند در عين وفاداري به ميراث فرهنگي خود، از طريق چندين سيستم گفتاري (اسكالن و همكاران 2012) وارد مكالمه شوند مي‌پردازد. اين مقاله به بحث در مورد امكان اين‌كه زبان‌آموزان انگليسي بتوانند در عين وفاداري به ميراث فرهنگي خود، از طريق چندين سيستم گفتاري (اسكالن و همكاران 2012) وارد مكالمه شوند مي‌پردازد. اين مقاله به بحث در مورد امكان اين‌كه زبان‌آموزان انگليسي بتوانند در عين وفاداري به ميراث فرهنگي خود، از طريق چندين سيستم گفتاري (اسكالن و همكاران 2012) وارد مكالمه شوند مي‌پردازد.

In the last ten years, the local/global debate about the role and value of English as a foreign language has become more acute. The models proposed by applied linguistic research (e.g., Byram 1997, Kramsch 2010) and mentioned by Kramsch (2013) in this journal for the development of intercultural or transcultural competence have served to improve the communicative ability of learners of English but have they improved their ability to understand Self and Other across cultural boundaries? Because “culture” has become more nebulous than ever in this increasingly global world, this paper explores the benefits of using an interdiscourse approach rather than an intercultural approach to teaching communicative competence in English. It discusses the possibility of teaching learners of English how to enter into dialogue with several discourse systems (Scollon et al 2012) while remaining faithful to one’s own cultural heritage. It discusses the possibility of teaching learners of English how to enter into dialogue with several discourse systems (Scollon et al 2012) while remaining faithful to one’s own cultural heritage. It discusses the possibility of teaching learners of English how to enter into dialogue with several discourse systems (Scollon et al 2012) while remaining faithful to one’s own cultural heritage.