بررسي شيوع و علل عفونت هاي دنداني ماگزيلوفاسيال در بيماران مراجعه كننده به بخش جراحي فك و صورت بيمارستان شهيد كامياب مشهد در سال هاي 1398-1395: يك مطالعه مقطعي

مقدمه: هدف از اين مطالعه بررسي اتيولوژي و اپيدميولوژي عفونت فضاهاي ماگزيلوفاسيال در بيماران مراجعه كننده به بيمارستان شهيد كامياب مشهد طي سال‌هاي 1395 تا 1398 بوده است. مواد و روش ها:طي اين مطالعه مقطعي، پرونده پزشكي بيماراني كه به دليل ابتلا به آبسه فكي به بيمارستان شهيد كامياب مشهد مراجعه كرده بودند، تحت بررسي قرار گرفت. موارد مورد بررسي شامل جنس، سن، دندان عامل عفونت، نوع آبسه، علائم بيماري، مشكلات سيستميك، مصرف سيگار و الكل، نوع آنتي بيوتيك تجويز شده، نوع بيهوشي، روش جراحي، طول دوره بستري و عوارض بعد از جراحي بود. در تحليل داده ها از نرم افزار SPSS V19 استفاده شد. يافته ها: در اين مطالعه 209 نفر شامل 86 زن (41/1%) و 123 مرد (%58/9) با ميانگين سني 14/19±35/45 سال مشاركت داشتند. 58 نفر (%27/8) سيگار و دخانيات و 26 نفر (12/4%) الكل مصرف مي‌كردند. 34 نفر (16/3%) مشكل زمينه‌اي داشتند. بيشترين فراواني در عامل عفونت مربوط به دندان مولر سوم پايين با 56 مورد (26/8%)، بيشترين فضاي عفوني مربوط به ساب منديبل با 108 مورد (51/7%) و بيشترين فراواني علائم مربوط به آبسه مربوط به تورم با 179 مورد (85/6%) بود. شايع‌ترين عارضه ايجاد شده آنژين لودويگ بود و بيشترين فراواني آنتي‌بيوتيك تجويز شده مربوط به كليندامايسين در 151 مورد بود. نتيجه گيري:بر اساس نتايج اين مطالعه، آبسه هاي فك و صورت مي تواند عوارض جبران ناپذيري براي بيماران ايجاد كند. بيماراني كه فضاي پتريگومنديبولار و ساب مستريك آنها عفونت كرده بود، در مقايسه با سايرين، مدت زمان بيشتري در بيمارستان بستري بودند.