بررسي مضامين دو مجموعه‌شعر كودكانه‌ محمود كيانوش با رويكرد مخاطب‌شناسي

محمود كيانوش از پيشگامان شعر كودك در ايران به شمار مي‌رود. اشعار وي، علاوه بر سادگي ساختار و رواني جملات، داراي محتوايي متناسب با جهان‌بيني مخاطب است. وي با گذر از «منِ» واقعي(انسان بزرگسال) و انتخاب زبان كودك، بر اساس مقتضاي حال مخاطب سخن گفته است. در اين جستار، با بررسي محتواي دو مجموعه‌شعر طوطي سبز هندوستان(گروه‌هاي سنّي الف و ب) و بچه‌هاي جهان(گروه‌هاي سنّي ج و د)، در پي پاسخگويي به دو سوال محوري زير هستيم: آيا كيانوش در به كارگيري مضامين شعر كودك به گروه سنّي و رشد ذهني مخاطب توجّه داشته است؟ با توجّه به گروه‌هاي سنّي مختلف، در دو مجموعه‌ي مورد پژوهش، كدام مضامين بيشترين كاربرد را دارد؟ آشنايي كيانوش با نيازهاي فكري و توجه به درك محدود كودك باعث شده است نگاه كودكانه را در اشعارش برگزيند و جهان را از دريچه‌ي چشم كودكان بنگرد و بر اساس اين، سخن خود را با اقتضاي سنّي كودك تطبيق دهد؛ البته كيانوش به همه‌ي گروه‌هاي سنّي كودكان نگاهي يكسان ندارد؛ بلكه با افزايش گروه سنّي، مفاهيمي از قبيل خود محوربيني و عيني‌گرايي تبديل به تعامل گروهي و مفاهيم انتزاعي شده، و به تبع آن، مضامين اشعار او نيز تغيير يافته است.