بررسي نگرش شهروندان شهر اصفهان به مراكز نگهداري سالمندان

A Survey of the Attitude of the Citizens of Isfahan Towards the Elderly Care Centers

ساختار سني جمعيت ايران در حال حركت به سمت سالخوردگي بوده و درصد تنهازيستي سالمندان بالا و درصد سكونت آنان در مراكز نگهداري سالمند بسيار پايين است. اين مطالعه با هدف بررسي نگرش افراد جامعه نسبت به مراكز نگهداري سالمند در شهر اصفهان و به روش پيمايشي اجرا شد. با استفاده از روش نمونه‌گيري چندمرحله‌اي، 384 نفر شهروند 20 تا 60 ساله به‌صورت تصادفي انتخاب و مصاحبه شدند و داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آماري دو و چندمتغيره مورد تحليل قرار گرفت. نگرش به خانه سالمندان در سه بُعد عاطفي، شناختي و رفتاري مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها نشان از نگرش منفي افراد به مراكز نگهداري از سالمند دارد. زنان در مقايسه با مردان داراي نگرش منفي‌تري نسبت به اين مراكز، به‌ويژه در بُعد عاطفي، هستند. حضور فرد سالمند در منزل باعث نگرش مثبت‌تر و بازديد از خانه سالمندان باعث نگرش منفي‌تر به مراكز مذكور مي‌گردد. ضريب تعيين مدل 19.3 درصد مي‌باشد و سرمايه اجتماعي مهمترين نقش را در تعيين نوع نگرش به مراكز نگهداري سالمند دارد. با توجه به روند روبه افزايش تعداد سالمندان و نيز سالمندان تنها، نياز است با توسعه مراكز نگهداري از سالمند و فرهنگ‌سازي در جهت كاهش نگرش منفي به خانه‌هاي سالمندان امكان زندگي در اين سراها براي سالمندان مهيا شود.

The age structure of the Iranian population is moving towards aging, and the percentage of loneliness of the elderly is high and their percentage of residence in elderly care centers is very low. The aim of this study was to investigate the attitude of people in the community to the elderly care centers in Isfahan by survey method. Using multi-stage sampling method, 384 citizens aged 20 to 60 were randomly selected and interviewed and data were analyzed using bivariate and and multivariate analysis. Attitudes toward elderly care centers were examined in three dimensions: emotional, cognitive and behavioral, and the findings showed that people have a negative attitude towards elderly care centers. Women have a more negative attitude towards these centres compared to men, especially in the emotional dimension. The presence of the elderly in the home leads to a more positive attitude and visiting the nursing home causes a more negative attitude towards these centers. The coefficient of determination of the model is 19/3% and social capital has the most important role in determining the type of attitude towards the elderly care centers. Due to the increasing number of the elderly and the increasing share of the elderly who live alone, it is necessary to develop elderly care centers and culture in order to reduce the negative attitude towards elderly care centers to provide the possibility of living in these homes for the elderly.