مديريت مصرف آب در جنگل‌كاري مناطق خشك و نيمه خشك از طريق تعيين نياز آبي و آستانه تحمل به خشكي

در مناطق خشك و نيمه‌خشك، بهبود پوشش گياهي از طريق جنگل كاري مي‌تواند، ضمن كنترل بيابان زايي و توليد مواد سلولوزي، شرايط را براي بقا و سكونت انسان و همچنين حيات‌وحش فراهم نمايد. در كنار انتخاب گونه مناسب براي جنگل كاري، مي بايست به نيازهاي بوم‌شناختي و بوم سازگاري آن‌ها نيز توجه كرد. بسياري از گونه‌هاي جنگلي، مي توانند با سازوكارهاي مختلف ازجمله بهبود كارايي مصرف آب با خشكي مقابله نمايند. از طرف ديگر توجه به نياز آبي واقعي اين گياهان و تأثير تنش خشكي بر رفتار و سازگاري آن‌ها با طبيعت، حائز اهميت است. از طريق آزمايش هاي لايسيمتري و تعيين نياز آبي تعدادي از گونه هاي جنگلي ازجمله تاغ (Haloxylon aphyllum) و چند گونه اكاليپتوس (Eucalyptus camaldulensis,E. microtheca E. sarjentii, E. leucoxyloni, E, saligna و E. flocktoniea)، سازوكارهاي سازگاري آن‌ها براي بقا در شرايط خشك موردتوجه قرار گرفت. در ميان گونه هاي ذكرشده تاغ داراي كمترين نياز آبي و مقاوم‌ترين گونه به تنش خشكي بود. اين‌گونه همچنين از كارايي مصرف آب بالاتري در مواجه با تنش خشكي، برخوردار بود.