طراحي الگوي كارآفريني درون سازماني مبتني بر نوآوري باز در آموزش عالي

تغيير وتحولات سريع در حوزه دانش و وفن آوري به افزايش نيازسازمان ها در تعامل با محيط و ذينفعان خارجي شان از طريق باز كردن مرزهاي سازمان وتبادل ايده هاي نوآورانه به بيرون از سازمان هاانجاميده است.هدف از اين مطالعه طراحي الگوي كارآفريني درون سازماني مبتني بر نوآوري باز است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف كاربردي، به لحاظ گردآوري داده ها از نوع روش تحقيق آميخته كيفي كمي است.در اين پژوهش جامعه و نمونه آماري شامل دو بخش متخصصان و خبرگان بود. جامعه آماري خبرگان شامل220 نفر مديران ارشد ومعاونين دانشگاه پيام نور ومديران مراكز كارآفريني و جامعه آماري متخصصان تحقيق شامل 2000نفراساتيد دانشگاهي ومديران مراكز رشد واحدهاي فناور و كارمندان منتخب ومتخصص در راستاي كارآفريني دانشگاهي كه براساس جدول گرجسي، مورگان نمونه آماري به ترتيب به تعداد 135 و 322 نفر تعيين گرديدند. با استفاده ازروش تحقيق كيفي از طريق مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختارمند ‌‌با خبرگان دانشگاهي و بر اساس مباني نظري و ادبيات پژوهش‌هاي مرتبط، در ابتداچهار بعد و 34مولفه‌ مربوط به مدل شناسايي شدند. با بهره‌گيري از روش دلفي فازي، دو بعد سازماني و انساني و 24 مولفه به عنوان مدل نهايي در نظر گرفته شد. جهت برازش مدل نهايي از روش تحليل عاملي اكتشافي تاييدي و نرم افزار ليزرل استفاده گرديد. بعد از برازش مدل، الگوي نهايي مورد تاييد قرارگرفت. نتايج نشان داد كه ابعاد سازماني نسبت به بعد انساني در دانشگاه پيام نور از اولويت بيشتري برخوردار هستند.