واكاوي معناي «ايطاء الفُرُش» در روايات نبوي (ص)

از مهمترين تلاش‌ها در آستان روايات كه مورد تأكيد معصومان (ع) بوده است كوشش براي فهم معناي صحيح آن‌ها است. اين مهم زماني اهميت دو چنداني خواهد داشت كه معناي روايتي دشوار باشد يا به بد فهمي دچار گردد. نمونه اين نوع روايات، يكي از فقرات سخنان پيامبر (ص): «أَنْ لَا يوطِئْنَ فُرُشَكُمْ» مي‌باشد كه در خطبه حجه‌الوداع ايراد گرديده است. عزيزه حبري از فعالان نظريه فمينيسم اسلامي قرآني، فقره مذكور را در معناي زنا تبيين كرده است و ضرب زن در آيه 34 سوره نساء را صرفاً زماني جايز دانسته كه زن به زنا دچار شود. از اين‌رو پژوهش حاضر با روش توصيفي تحليلي در پي پاسخ به اين سؤال برآمده كه تحليل معناي «ايطاء الفُرُش» در «أَنْ لَا يوطِئْنَ فُرُشَكُمْ» در روايات نبوي (ص) چگونه است؟ يافته‌هاي تحقيق حكايت از آن دارد كه سخن پيامبر (ص) ناظر بر رفتاري معروف در ميان عرب است، طبق اين عادت، زنان با مردان بيگانه سخن مي‌گفتند و آن را ناروا نمي‌دانستند. چون آيه حجاب فرود آمد، زنان در پرده حجاب قرار گرفتند و مردان از گفتگو و مجالست با زنان نهي شدند. البته نهي از سخن گفتن زن و مرد بيگانه به شكل گفتگوها و تعاملات رايج و عادي در جامعه آن روز نبوده است بلكه احتمالا سخن گفتني همراه با طرح دوستي و آلوده شدن به گناه بوده است.