عنوان مقاله :
تعيين دوز بهينه eCG به منظور بهبود عملكرد توليدمثلي ميشهاي لكقشقايي در فصل توليدمثل
پديد آورندگان :
حبيبي زاد، جواد دانشگاه ياسوج - دانشكده كشاورزي - گروه علوم دامي، ياسوج، ايران , توحيدي، محسن اداره كل امور عشاير استان كهگيلويه و بويراحمد، ياسوج، ايران , صمديان، فرهاد دانشگاه ياسوج - دانشكده كشاورزي - گروه علوم دامي، ياسوج، ايران
كليدواژه :
گونادوترپين جفت اسبسانان (eCG) , ميش لكقشقايي , عملكرد توليدمثلي , نرخ دوقلوزايي
چكيده فارسي :
اين پژوهش در يك سامانه پرورش عشايري به منظور بررسي تأثير دوزهاي متفاوت eCG بر عملكرد توليدمثلي ميش ها در فصل پاييز انجام شد. در اين آزمايش 75 رأس ميش لك قشقايي با ميانگين وزني 2/3±54 كيلوگرم از يك گله سالم انتخاب شد. به منظور هم زمان سازي فحلي، اسفنج هاي پروژستروني در داخل واژن همه ميش ها وارد شدند و پس از 12 روز خارج گرديدند. يك روز قبل از اسفنج برداري، ميش ها به طور تصادفي به پنچ گروه تقسيم شدند و هورمون eCG در دوز IU300 به گروه 1، در دوز IU400 به گروه 2، در دوز IU500 به گروه 3، در دوز IU600 به گروه 4 به صورت درون ماهيچه اي تزريق شد. گروه 6 به عنوان شاهد درنظر گرفته شد. متغيرهاي توليدمثلي از قبيل شروع فحلي (بر حسب ساعت پس از برداشت اسفنج)، درصد فحلي، نرخ آبستني، ميزان دوقلوزايي، نرخ برهزايي و نرخ چندقلوزايي در همه گروه ها مورد سنجش قرار گرفت. نتايج نشان داد كه پس از اسفنج برداري، شروع فحلي در گروه 3 و 4 به طور معني داري نسبت به گروه هاي شاهد، 1 و 2 زودتر بود (0/05>P). هيچ اختلاف معني داري بين شش گروه از نظر ساير فراسنجه هاي توليدمثلي وجود نداشت (0/05
چكيده لاتين :
no abstract
عنوان نشريه :
محيط زيست جانوري
