پديد آورندگان :
باقري، زهره دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات، تهران، ايران - گروه زيست شناسي , اسدي، مصطفي سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي، تهران، ايران - مؤسسۀ تحقيقات جنگل ها و مراتع كشور , اسمال، ارنست مركز تحقيق و توسعۀ اوتاوا، اوتاوا، كانادا , مهرگان، ايرج دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات، تهران، ايران - گروه زيست شناسي
چكيده فارسي :
تاكنون به گونۀ Medicago minima (L.) Bartal. ازلحاظ كشاورزي توجه كمي شده است؛ با اين حال اين گونه صفات ارزشمندي در مقايسه با ساير گونه‌‌هاي يك‌‌سالۀ يونجه دارد و بررسي ميزان تنوع صفات در اين گونه نيازمند انجام اين پژوهش بود. در اين مطالعه، تنوع صفات ريخت‌‌شناسي نيام 13 جمعيت از جنوب غرب، غرب، شمال غرب و شمال ايران همراه با تنوع توالي ناحيۀ ITS ارزيابي شد. الگوي جغرافيايي براي تنوع صفات نيام مشاهده نشد. مطالعۀ فيلوژني مولكولي ناحيۀ ITS، تنوع زيادي در اين ناحيه نشان نداد و همۀ آنها در گروهي تك‌‌نيا با درجۀ حمايت زياد قرار گرفتند؛ با اين وجود ريخت‌‌شناسي نيام تنوع بسياري به‌‌ويژه در صفات كرك‌‌ها با ضريب تنوع 58 درصد نشان داد. اين جمعيت‌‌ها به‌‌منظور استفاده در برنامه‌‌هاي زادآوري و حفاظتي، صفات مناسبي را نشان دادند: 1. جمعيت باغچه با بيشترين تعداد دانه در نيام و زاويۀ اتصال خار به نيام؛ 2. جمعيت خرم‌‌آباد با بيشترين تعداد خار روي نيام؛ 3. جمعيت سروآباد با بزرگ‌‌ترين ابعاد نيام و دانه. جمعيت‌‌هاي خرم‌‌آباد، باغچه، مريوان و پاوه بيشترين ميزان كرك روي نيام را نشان دادند؛ اگرچه نتايج آناليزهاي همبستگي اغلب صفر يا منفي بود، ميزان كرك‌‌هاي ساده و غده‌‌اي روي نيام ارتباط مثبتي با ارتفاع محل جمع‌‌آوري داشت. همبستگي واضحي بين تنوع ريخت‌‌شناسي و توالي ناحيۀ ITS با الگوي پراكندگي جغرافيايي جمعيت‌‌هاي اين گونه مشاهده نشد.
چكيده لاتين :
Medicago minima (L.) Bartal. has received little agricultural development to date, while having potentially useful traits compared to other “medics”, e.g., annual species of section Spirocarpos. However, the range of variation in M. minima requires further studies. This research assessed the diversity of the pod morphological traits of 13 populations in the southwest, west, northwest, and north of Iran. In addition, variation in nuclear ribosomal Internal Transcribed Spacer (nrITS, ITS 1+5.8s+ITS 2) was evaluated. No geographical patterns of variation in the pod traits were found. The molecular phylogenetic assessments of 7 populations indicated low variability, thus being grouped into a well-supported monophyletic clade (99% Bootstrap support/1.00 Posterior Probability (PP)). Nevertheless, the pod morphological traits exhibited significant variations, most notably in Glandular Hairs (GH), with a coefficient variation of 58%. For breeding and possibly conservation purposes, the following populations demonstrated potentially useful characteristics: (1) Baghcheh population with the highest number of seeds per pod (4.6) and angle of spine insertion (2.87◦); (2) Khoramabad population with a higher number of spines on the middle coil (65.27); and (3) Sarvabad population with the greatest fruit length (3.71 mm), fruit diameter (4.17 mm), Seed Length Trait (SLT) (2.37 mm), and Seed Width Trait (SWT) (1.35 mm). In qualitative traits, Khoramabad, Baghcheh, Marivan, and Paveh populations had higher scores, particularly for glandular pubescence and Simple Hairs (SH) on their pods. Results of the correlation analysis were often null or negative; however, altitude indicated a positive relationship with glandular pubescence and SH. No obvious correlations were found between pod morphology and ITS variation and geographical proximity.
