حق امتياز متعارف به مثابه رايج ترين ضابطه تقويم خسارت در دعاوي نقض حق اختراع در رويه قضايي آمريكا و ارزيابي اعمال آن در نظام حقوقي ايران

Reasonable Royalty As the Most Common Criterion for Computation of Damages in Patent Infringement Litigations in U.S.A Case Law and the Possibility of Its Applying in Iranian Legal System

يكي از رايج ترين ضوابط تقويم خسارت در دعاوي نقض حق اختراع در رويه قضايي آمريكا، ضابطه حق امتياز متعارف است، چرا كه امكان برآورد صحيح منافع از دست رفته ناشي از نقض حق اختراع توسط محاكم در بسياري موارد ممكن نيست و به همين جهت، از طريق محاسبه حق امتياز متعارف، حكم به جبران خسارت داده مي شود. در حقوق آمريكا، رويكردهاي مختلفي توسط دادگاه ها براي تعيين ميزان حق امتياز متعارف اعمال مي گردد، اما مهمترين روش در پرونده جورجياپسفيك عليه پلي وود مطرح و اعمال گرديد كه متضمن 15 عامل براي محاسبه ميزان حق امتياز متعارف مي باشد كه معيار پيشنهادي در پرونده جورجياپسفيك، «معياري پذيرفته شده در سطح جهاني» براي تقويم ميزان حق امتياز متعارف تلقي مي گردد. اين تحقيق ضمن بررسي معيار مزبور و جايگاه حق امتياز متعارف در حقوق آمريكا، نشان مي دهد كه استناد به نهاد اجرت المثل در حقوق اختراعات ايران به دلايلي از جمله منع ضمني قانوني نسبت به اعمال ضابطه اجرت المثل در جبران خسارات ناشي از نقض حق اختراع، قيمي مطلق بودن برخي اقسام حق اختراع، محرمانه بودن ميزان حق امتياز قراردادهاي اجازه بهره برداري و تخصصي نبودن آن، مناسب به نظر نمي رسد. بنابراين، با عنايت به عدم تعارض ضابطه حق امتياز متعارف با موازين حقوقي ايران و با توجه به فقدان منع صريح يا ضمني قانوني نسبت به عدم اجراي ضابطه حق امتياز متعارف در خصوص حق اختراع، پيشنهاد مي گردد قانونگذار ايراني، ضابطه حق امتياز متعارف را جهت تقويم خسارات نقض حق اختراع وارد قانون نمايد.

One of the most common criteria for the computation of damages in patent infringement litigations in U.S.A Case Law is reasonable royalty. This is because that, it is not possible to properly estimate the lost profits in patent infringement in many cases, and therefore, damage is awarded by calculating reasonable royalty. In U.S.A law, different approaches are applied by courts to determine reasonable royalty-based damages, but the most prominent one has been put forward in Georgia-Pacific Corp. v. U. S. Plywood Corp, which includes 15 factors for determining reasonable royalty-based damages. It has been said that the case law suggested criterion, is a "universally accepted test" for determining reasonable royalty-based damages. While examining this criterion and the place of reasonable royalty in U.S.A law, this study shows that invoking the quantum merit in Iranian patent law could not be a proper method for loss computation. This is for a number of reasons, including statutory prohibition on the application of the quantum merit in compensation for patent infringement, being of patent right as intangible property and confidentiality of the amount of royalty in licenses. Therefore, due to the inconsistency of this Criterion with Iranian legal standards and given the lack of explicit or implicit legal prohibition on using of reasonable royalty as computation method, employing this method by the courts is suggested. To solve the legal ambiguity, it is also suggested that the Iranian legislature introduce reasonable royalty as a criterion for the computation of damages in patent infringement litigations.