اثربخشي معنادرماني گروهي بر عملكرد جنسي و رضايت زناشويي بيماران مولتيپل اسكلروزيس

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي معنادرماني بر عملكرد جنسي و رضايت زناشويي بيماران مولتيپل اسكلروزيس انجام شد. روش پژوهش، شبه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش، شامل كليه بيماران زن مبتلا بيماري مولتيپل اسكلروزيس مراجعه‌كننده به انجمن ام اس و مطب‌هاي پزشكان متخصص مغز و اعصاب منطقه 4 شهر تهران در سال 1398 بود. با روش نمونه‌گيري در دسترس، تعداد 24 نفر از بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. سپس گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 2 ساعته تحت آموزش‌هاي معنادرماني قرار گرفتند. در اين مطالعه، ابزار جمع‌آوري اطلاعات پرسشنامههاي تعارضات زناشويي ثنايي و عملكرد جنسي آريزونا بود كه قبل و بعد از آموزش، اجرا گرديد. داده‌هاي جمع‌آوري شده، با استفاده از نرم افزار Spss نسخه 25 و روش آماري تحليل كوواريانس چندمتغيره تجزيه و تحليل شدند. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه معنادرماني گروهي، باعث كاهش معنادار (0.001 p) تعارضات زناشويي و عملكرد جنسي در مرحله پس آزمون نسبت به پيش آزمون در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل شد. بنابراين مي‌توان از اين درمان به عنوان يك درمان مكمل در كنار دارودرماني براي بهبود زندگي اين بيماران استفاده كرد.