يك رويداد ، چهار مورخ رويكرد عيني جويني ، ابن فوطي ، منهاج سراج و وصاف به واقعه سقوط بغداد

One event, four historians Objective approach of Jovini, Ibn Futi, Minhaj Siraj and Wassaf to the fall of Baghdad

هجوم مغولان به سرزمين هاي اسلامي و سقوط خلافت عباسي از رويداد هاي مهم قرن هفتم هجري است كه از ابعاد مختلف مورد توجه مورخان آن عصر قرار گرفته است. اين پژوهش با روش تاريخي مبتني بر رويكرد توصيفي، تحليلي در پي مقايسه رويكرد عيني مورخان عصر ايلخاني( جويني ، ابن فوطي، منهاج سراج جوزجاني ، وصاف) در روايت سقوط بغداد و عوامل موثر در آن است. فرض برآن است عواملي چون استواري روش راوي در روايت بر دو اصل انتقاد و تعليل ، رويكرد اجتماعي مورخ ، ديدگاه وي نسبت به چيستي تاريخ ، دوري و نزديكي راوي به واقعه، تعصبات و تعلقات سياسي ، مذهبي و پايگاه اجتماعي او در رعايت عينيت تاريخي تاثيرگذار است.

The Mongol invasion of Islamic lands and the fall of the Abbasid Caliphate is one of the most important events of the seventh century AH, which has been considered by historians from different dimensions. Historians of the patriarchal era (Jovini, Ibn Futi, Minhaj Siraj Jawzjani, Wasaf) have come close to historical objectivity in narrating the fall of Baghdad. It is assumed that the solidity of the narrator's method in the narrative affects the two principles of criticism and analysis and his view of what history is in achieving historical objectivity. In fact, the narrator's knowledge of the intellectual and narrative sciences and their critical causal approach bring them closer to historical objectivity.