پيش بيني فرسودگي شغلي پرستاران زن بر اساس توازن تلاش- پاداش و مولفه‌هاي روانشناسي مثبت نگر

هدف پژوهش حاضر، پيش بيني فرسودگي شغلي بر اساس مدل عدم تعادل تلاش - پاداش و مولفه هاي روانشناسي مثبت نگر در پرستاران زن و روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. پرسشنامه هاي فرسودگي شغلي مسلش و جكسون، عدم تعادل تلاش - پاداش سيگرسيت و مؤلفه هاي روانشناسي مثبت نگر سليگمن توسط 132 نفر از پرستاران شاغل در بخش هاي مختلف بيمارستان شهيد رهنمون يزد، كه به شيوه نمونه گيري تصادفي انتخاب شده بودند تكميل شد. يافته هاي آزمون t تك نمونه اي نشان داد، ميزان فرسودگي شغلي پرستاران دردو مولفه خستگي عاطفي و مسخ شخصيت، به طور معناداري در حد متوسط است، اما در مولفه عدم كارآيي فردي بالا مي باشد. وضعيت عدم تعادل تلاش پاداش، و وضعيت مولفه هاي زندگي معنادار و زندگي مسئولانه (به استثناي وضعيت زندگي خوشايند) به طور معناداري بالاتر از ميانگين است. همچنين رابطه همبستگي بين عدم تعادل تلاش پاداش با فرسودگي شغلي مثبت و معنادار و رابطه بين ويژگي هاي روانشناسي مثبت نگر با فرسودگي شغلي منفي و معنادار است. در نهايت، نتايج رگرسيون چندگانه نشان داد مولفه زندگي معنادار، متغير عدم تعادل تلاش - پاداش و مولفه زندگي مسئولانه، 45 درصد واريانس فرسودگي شغلي را پيش بيني مي كنند.