قاعده انگاري تاليف قلوب درفقه سياسي

Regularization of writing hearts in political jurisprudence

تأليف قلوب از آموزه‌هاي فقهي است كه ريشه قرآني دارد. حكم كلي وجوب تأليف قلوب، به معناي دلجويي از برخي مشركان يا منافقان و حتي گروههاي خاص از مسلمانان با اهداف و مقاصدي چون، الفت دادن ايشان به راه مستقيم و رفع موانع از فطرت حق جوي آنها وجلب همكاري سياسي افراد و جريان‌ها با نظام و امت اسلامي يا دفع توطئه‌ها و تهديدات، جعل شده است. علاوه بر خاستگاه قرآني، روايات و سيره معصومين نيز بر شناسايي تأليف قلوب دلالت مي‌نمايد. با استقراء در ابواب و فروعات فقهي گوناگون، مانند اجراي حدود، مراتب نهي ازمنكر، اقامه نمازجماعت در مكه و مدينه، و مانند آن، اين نكته روشن مي شودكه تأليف قلوب درابواب وفروعات بسياري درفقه اماميه كاربرد دارد. به طوري كه مي‌توان آن را به مثابه يك قاعده درفقه سياسي مطرح نمود.

Compiling hearts is one of the jurisprudential teachings that has Quranic roots. The general rule of compulsion to compose hearts means appeasing some polytheists or hypocrites and even certain groups of Muslims with goals and objectives such as giving them a direct path and removing obstacles from the nature of their right to exist and attracting political cooperation of individuals and currents with the system and The Islamic Ummah, or the repulsion of conspiracies and threats, has been forged. In addition to the Qur'anic origin, the narrations and manners of the infallibles also indicate the identification of the authorship of hearts. By induction in various chapters and sub-branches of jurisprudence, such as performing hudud, levels of forbidding evil, holding congregational prayers in Mecca and Medina, and the like, it becomes clear that writing hearts in chapters and sub-chapters is used in Imami jurisprudence. So that it can be presented as a rule in political jurisprudence.