بررسي ميزان فراواني عفونت به كمپيلوباكتر، تنوع گونه اي دخيل، و ميزان مقاومت دارويي در نمون ههاي مدفوع بيماران مبتلا به گاستروانتريت ناشي از جامعه در شهر تهران

The Frequency of Infection with Campylobacter, Its Species Diversity, and Antimicrobial Resistance in Stool Samples of Patients with Community-Acquired Gastroenteritis in Tehran

زمينه و هدف: گونه هاي كمپيلوباكتر از جمله پاتوژن هاي روده اي منتقله از راه غذا هستند كه بعنوان عامل اسهال التهابي در جوامع انساني شناخته مي شوند. در اين تحقيق تلاش شده است تا در يك مطالعه مقطعي بر نمونه هاي مدفوع بيماران دچار گاستروانتريت ناشي از جامعه، به بررسي شيوع گونه هاي كمپيلوباكتر و وضعيت مقاومت دارويي در آنها در بيماران شهر تهران بپردازيم. روش بررسي: در اين بررسي 400 بيمار علامت دار مبتلا به اسهال در شهر تهران از نظر ابتلا به عفونت كمپيلوباكتر مورد بررسي قرار داده شد. بدين منظور بررسي ميكروسكوپي جهت رد عفونت انگلي و قارچي و تعيين اسهال ترشحي، غني سازي و كشت در محيط اختصاصي تحت شرايط ميكروائروفيل، تعيين هويت بيوشيميايي، و تاييد مولكولي در سطح جنس و گونه هاي كمپيلوباكتر ژژوني، كمپيلوباكتر كولي، كمپيلوباكتر لاري، و كمپيلوباكتر آبسالينسيس به انجام رسيد. الگوهاي مقاومت به آنتي بيوتيك ها با استفاده از روش E-test و انتشار از ديسك انجام و حضور موتاسيون ژني غالب gyrA در ناحيه تعيين كننده مقاومت به كوئينولون ها در جدايه هاي كمپيلوباكتر ژژوني با روش اختصاصي ) Mismatch Amplification Mutation Assay )MAMA-PCR صورت گرفت. يافته ها: تعداد 28 جدايه كمپيلوباكتر از نمونه هاي اسهالي بيماران جداسازي گرديد. كمپيلوباكتر ژژوني بيشترين گونه) 6%(، بود و ساير گونه ها به ترتيب شامل كمپيلوباكتر كولي) 5/ 0%(، كمپيلوباكتر لاري ) 25 / 0%( و گونه هاي نامشخص ديگر ) 25 / 0%( بود. بيشترين مقاومت آنتي بيوتيكي در 7 آنتي بيوتيك مورد مطالعه در مورد تتراسايكلين و آمپي سيلين به ترتيب ) 5/ 53 و 50 درصد( و كمترين در ناليديكسيك اسيد و سيپروفلوكساسين ) 5/ 28 درصد( گزارش شد. فنوتيپ مقاومت دارويي چندگانه) MDR ( در 8/ 51 درصد اين سويه ها شناسايي شد. نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق مويد آن بود كه كمپيوباكتر ژژوني عامل اصلي بروز عفونت ناشي از كمپيلوباكتر در بيماران تحت مطالعه بوده، گرچه ساير گونه هاي كمپيلوباكتر نيز داراي اين توانايي مي باشند. مقاومت بالاي اين جدايه ها به آنتي بيوتيك ها و فراواني الگوهاي مقاومت چندگانه در آنها در مقايسه با ساير كشورها بعنوان يك خطر، بويژه در درمان عفونت هاي تهاجمي محسوب مي شود.

Background: Campylobacter species are among foodborne pathogens that are known as the main cause of inflammatory diarrhea in humans. In this cross-sectional study, we investigated the prevalence of Campylobacter spp. and their drug resistance status in fecal samples of patients with community-acquired gastroenteritis in Tehran. Materials and Methods: In this survey, infection with Campylobacter spp. was evaluated in 400 stool samples of patients with diarrhea. Accordingly, microscopic examination to show the presence of exudative diarrhea, rejection of fungi and parasitic infections, enrichment and culture in a specific medium under microaerophilic conditions, determination of biochemical identity, and molecular confirmation at genus and species levels for C. jejuni, C. coli, C. lari, and C. upsaliensis were performed. Antibiotic resistance patterns were determined by E-test and disk diffusion methods, and the presence of the dominant gyrA gene mutations in the quinolone-resistance domain of C. jejuni isolates was determined by using Mismatch Amplification Mutation Assay-polymerase chain reaction (MAMA-PCR)i 1. Results: A total of 28 strains of Campylobacter were isolated from the samples obtained from the patients with diarrhea. The most common species were C. jejuni (6%), C. coli (0.5%), C. lari (0.25%), and other unknown species (0.25%). The highest antibiotic resistance rate was observed against tetracycline and ampicillin (53.5% and 50%, respectively), and the lowest rate was detected for nalidixic acid and ciprofloxacin (28.5% and 28.5%). Multiple drug resistance (MDR) phenotype was detected among 51.8% of the strains. Conclusion: Results of this study indicated C. jejuni as the main Campylobacter species responsible for community-acquired diarrhea among the studied patients. The high rate of resistance to antibiotics and MDR phenotype in these strains compared with other countries is considered a risk, especially in the treatment of invasive infections