كليدواژه :
عبدالرحمن بدوي , عرفان و تصوّف , نقد تاريخي , سنّت اسلامي , علوم عقلي
چكيده فارسي :
عبدالرحمان بدوي يكي از پرتلاش‌ترين و در عين حال عجيب و غريب‌ترين محقّقان و انديشمندان مسلمان در دوران معاصر است. بهترين گواه بر اين مدعا دستاوردهاي او در زمينه «علوم عقلي»، از جهت گستردگي و دقّت، است كه هر پژوهشگر آگاه از دشواري‌هاي نگارش، ترجمه و تحقيق در زمينه فلسفه، منطق، كلام، عرفان و تصوّف را متعجّب مي‌گرداند تا حدّي كه فيلسوف پركاري همچون حسن حنفي (به حق) خدمات بدوي به عقلانيت و ميراث عقلي و عرفاني اسلامي را با دستاوردهاي يك نسل يا يك مؤسسه پژوهشي برابر دانسته است.
تفاوت شيوه نوگرايي بدوي با ديگر نوانديشان جهان عرب آن است كه بدوي تلاش كرده تا عقلانيت در جهان اسلام را از رهگذر ترجمه، تحقيق و تأليف بگستراند. او در اين راه علاوه بر سنّت اسلامي به آثار فلسفي و حِكمي غير اسلامي نيز توجّه نشان داده و تلاش كرده تا از يك سو با ترجمه، تأليف، تصحيح و احياي آثار فراموش شده، توجّه مسلمانان را به ميراث عقلاني كهن خود و ديگر سرزمين‌ها جلب كند و از سوي ديگر دستاوردهاي ارزشمند سنّت اسلامي در زمينه علوم عقلي و عرفان را به ديگران بشناساند.
اين در حالي است كه به نظر مي‌رسد در زبان فارسي معرّفي شايسته‌اي از او و تلاش‌هايش وجود ندارد. نگارنده تلاش كرده تا در اين نوشتار به بررسي برخي آثار بدوي و شيوه پژوهش او بپردازد.
چكيده لاتين :
Abdul Rahman Badawi is one of the most diligent and at the same time the strangest Muslim scholars and thinkers of the contemporary era. The best proof of this claim is his works in the field of "rational sciences", in terms of breadth and accuracy, which amazes any researcher aware of the difficulties of writing, translating and researching in philosophy, logic, theology, mysticism and Sufism to the extent that the active philosopher, such as Hassan ḤanafĪ, equates his services to rationality and the intellectual and mystical heritage of Islam with the achievements of a generation or a research institute.
The difference between BadawĪ’s innovative method and other modern thinkers in the Arab world is that he tried to spread rationality in the Islamic world through translation, research and writing. In this way, in addition to the Islamic tradition, he also paid attention to non-Islamic philosophy and tried to draw the attention of Muslims to his ancient intellectual heritage and other lands by translating, compiling, correcting and reviving the forgotten works. On the other hand, to acquaint others with the valuable achievements of the Islamic tradition in the field of intellectual sciences and mysticism.
However, it seems that there is no proper description of him and his efforts in Persian. In this article, the author has tried to examine some of his works and research methods.
