عنوان مقاله :
مقايسه اثربخشي آموزش شادي و آموزش مهارت حل مساله بر اضطراب اجتماعي و شفقت به خود نوجوانان
پديد آورندگان :
نوابي، منيرالسادات دانشگاه ازاد اسلامي واحد بروجرد - گروه روانشناسي، بروجرد، ايران , گودرزي، كورش دانشگاه ازاد اسلامي واحد بروجرد - گروه روانشناسي، بروجرد، ايران , روزبهاني، مهدي دانشگاه ازاد اسلامي واحد بروجرد - گروه روانشناسي، بروجرد، ايران , كردستاني، داوود دانشگاه پيام نور - گروه روانشناسي، تهران، ايران
كليدواژه :
اضطراب اجتماعي , آموزش شادي , آموزش مهارت حل مساله , شفقت به خود
چكيده فارسي :
هدف: دوران نوجواني از مهمترين مراحل زندگي است كه در آن شخصيت فرد پايه ريزي شده و شكل مي‌گيرد. اغلب اختلالات و نا سازگاريهاي رفتاري پس از دوران نوجواني ناشي از كمبود توجه به دوران حساس نوجواني و عدم هدايت صحيح در روند رشد و تكامل است. اين بي توجهي منجر به عدم سازش و انطباق با محيط و بروز انحرافات گوناگون در ابعاد مختلف براي نوجواني مي باشد (1). هدف از اين تحقيق مقايسه اثربخشي آموزش شادي و آموزش مهارت حل مساله بر اضطراب اجتماعي و شفقت به خود نوجوانان بود.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل نامعادل بود. جامعه آماري اين تحقيق كليه دانش آموزان دختر مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 97-1396 شهر تهران در مقطع متوسطۀ دوم (دبيرستان) به تعداد 2325 نفر بود. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي حجم نمونه اي به اندازه 60نفر(20 نفر گروه آموزش شادي، 20 نفر گروه آموزش حل مسئله و 20 نفر گروه كنترل) انتخاب شد. به منظور گرد آوري داده هاي پژوهش از پرسشنامه سبك هاي اضطراب اجتماعي كانور و همكاران (2) و شفقت به خود ريس، پامير، نف و ون‌گاچت (3) استفاده شد. ابتدا پيش آزمون با استفاده از پرسشنامه هاي ذكر شده از هر سه گروه (آزمايش آموزش شادي، آزمايش مهارت حل مساله و كنترل) به عمل آمد. سپس گروه آزمايش اوّل با استفاده از پروتكل تهيه شده بر اساس "كتاب مهارت حل مسأله و تصميم گيري" (4)، كتاب مهارت هاي زندگي(5)، 9 جلسه و هفته‌اي 1 جلسه 2 ساعته، تحت آموزش حل مساله قرار گرفت و گروه دوم آزمايش طبق پروتكل تهيه شده برنامه آموزش شادي بر اساس "شيوه ي فوردايس" (1997، به نقل از پهلوان 1388)، در 7 جلسه و هفته‌اي 1 جلسه 2 ساعته تحت مداخله درماني قرار گرفتند. پس از مداخله، پس آزمون از هر سه گروه به عمل آمد. داده هاي به دست آمده با آزمون آماري تحليل كوواريانس تحليل شدند.
يافته ها: نتايج تحليل كووارانس چندمتغيره و آزمون مقايسه اي LSD، حاكي از آن بود كه آموزش شادي و مهارت حل مساله بر اضطراب اجتماعي و شفقت به خود نوجوانان تاثير مي گذارد. در اين راستا، ميزان اثربخشي آموزش مهارت حل مساله بر اضطراب اجتماعي و شفقت به خود در نوجوانان از ميزان اثربخشي آموزش شادي بيشتر بود.
نتيجه گيري: همچنين بين اثر بخشي آموزش شادي و آموزش مهارت حل مساله بر اضطراب اجتماعي و شفقت به خود در نوجوانان تفاوت وجود دارد. ميزان اثربخشي آموزش مهارت حل مساله بر اضطراب اجتماعي و شفقت به خود در نوجوانان از ميزان اثربخشي آموزش شادي بيشتر مي باشد.
چكيده لاتين :
Purpose: Adolescence is one of the most important stages of life in
which a person's personality is established and formed. Most
behavioral disorders and maladaptations after adolescence are due to
lack of attention to the sensitive period of adolescence and lack of
proper guidance in the process of growth and development. This
negligence leads to incompatibility and adaptation to the environment
and the occurrence of various deviations in various dimensions for
adolescence (1). The aim of this study was to compare the
effectiveness of happiness education and problem-solving skills
training on social anxiety and self-compassion in adolescents.
Materials and Methods: The present study was a quasi-experimental
study of pre-test and post-test with two experimental groups and an
unbalanced control group. The statistical population of this study was
all female students studying in the academic year 1396-97 in Tehran
in the second secondary (high school) number of 2325 people. Using
random sampling method, a sample size of 60 people (20 people in the
happiness training group, 20 people in the problem solving training
group and 20 people in the control group) were selected. In order to
collect research data, the questionnaire of social anxiety styles of
Connor et al. (2) and self-compassion of Reese, Pamir, Neff and
Wengachet (3) were used. First, the pre-test was performed using the
mentioned questionnaires from all three groups (happiness education
test, problem solving skills test and control). Then, the first
experimental group was trained in problem solving using the protocol
prepared based on "Problem Solving and Decision Making Book" (4),
Life Skills Book (5), 9 sessions and 1 2-hour session per week. The
second experiment was performed according to the protocol prepared
by the happiness training program based on the "Fordyce method"
(1997, quoted by Pahlavan 2009), in 7 sessions and 1 2-hour session
per week. After the intervention, post-test was performed in all three
groups. The obtained data were analyzed by analysis of covariance.
Findings: The results of multivariate analysis of covariance and LSD
comparative test indicate that happiness and problem-solving skills
training affect adolescents' own social anxiety and compassion.
Conclusion: There is also a difference between the effectiveness of
happiness education and problem solving skills training on social
anxiety and self-compassion in adolescents. The effectiveness of
problem-solving skills training on social anxiety and self-compassion
in adolescents is higher than the effectiveness of happiness training.
عنوان نشريه :
سبك زندگي اسلامي با محوريت سلامت
