بررسي رابطه‌ي جهاني شدن با سبك زندگي؛ مورد مطالعه: دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز

جهاني شدن يك فرايند تاريخي در ابعاد اجتماعي، سياسي، فرهنگي و اقتصادي است كه منجر به ورود عوامل غيربومي‌در حوزه‌ها و قلمروهاي بومي گشته و بر سبك زندگي افراد جامعه تأثير مي‌گذارد. هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي رابطه جهاني شدن و سبك زندگي است. روش تحقيق، پيمايشي بوده و از ابزار پرسشنامه در جمع آوري داده­ها استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش 16409 دانشجوي در حال تحصيل در نيمسال اول سال تحصيلي 94-1393 دانشگاه شهيد چمران اهواز هستند كه با روش نمونه‌گيري طبقه­اي متناسب با حجم و با توجه به جدول كرجسي و مورگان، به تعداد 377 نفر انتخاب گرديد. براي اطمينان بيشتر تعداد نمونه به 400 نفر افزايش يافت. چارچوب نظري اين پژوهش، تلفيقي از نظريه گيدنز و بورديو است. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان مي‌دهند كه از يك سو، بين ابزارهاي جهاني شدن (شامل: فناوري هاي ارتباطي، محصولات صنعتي، محصولات فرهنگي و تبليغات تجاري) و نگرش­هاي نسبت به آن (شامل: نگرش اجتماعي، نگرش سياسي، نگرش اقتصادي و نگرش فرهنگي) رابطه معنادار و از سوي ديگر بين نگرش‌هاي نسبت به جهاني شدن و سبك زندگي، رابطه معنادار وجود دارد. علاوه بر اين، نتايج حاصل از تحليل رگرسيوني نشان مي‌دهند كه از هشت مؤلفه جهاني شدن، تنها چهار مؤلفه‌ي نگرشي يعني نگرش اجتماعي، سياسي، اقتصادي و فرهنگي نسبت به آن، وارد مدل رگرسيوني شده و در مجموع 18 درصد از تغييرات متغير وابسته را تبيين مي‌كنند. در مجموع مي‌توان چنين نتيجه‌گيري كرد كه جهاني شدن به وسيله‌ي ابزارهاي خود در حال تأثيرگذاري بر نگرش‌هاي دانشجويان نسبت به جهاني شدن است و با تغيير نگرش‌ها به تغيير سبك زندگي منتهي مي‌گردد.