اثربخشي درمان شناختي مبتني بر ذهنآگاهي بر تحمل پريشاني و انعطافپذيري شناختي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

مقدمه: تحمل پريشاني و انعطاف‌پذيري شناختي دو بعد اثرگذار در زندگي مبتلايان به بيماري ديابت است، درمان‌هاي شناختي مبتني بر ذهن‌آگاهي نقش مهمي در سلامت رواني و جسمي آنها دارد. هدف از مطالعه‌ي حاضر بررسي اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر تحمل پريشاني و انعطاف‌پذيري شناختي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو بود.روش‌ها: طرح پژوهش نيمه‌ آزمايشي از نوع پيش‌آزمونپس‌آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه‌ي آماري شامل تمامي بيماران ديابتي نوع دو مراجعه كننده به مركز ديابت مادر، درمانگاه تخصصي و فوق تخصصي طوبي و درمانگاه مصطفويان شهرستان ساري در سال 99-1398 بود. 30 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت تصادفي در يك گروه آزمايش (15نفر) و يك گروه كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله طي 8 جلسه تحت درمان شناختي مبتني بر ذهن‌آگاهي 90 دقيقه‌اي و به‌صورت گروهي هفته‌اي يك‌بار قرار گرفتند اما در مورد گروه كنترل در اين مدت مداخله‌اي انجام نشد. پرسشنامه‌ي تحمل پريشاني هيجاني Simons و Gaher (2005) و پرسشنامه‌ي انعطاف پذيري شناختي Dennis و Wal Vander (2010) در مورد آنها اجرا شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از ميانگين، انحراف استاندارد و تحليل كوواريانس و با استفاده از نرم‌افزار SPSS23 انجام شد. ميزان P كمتر از 0.05 معني‌داري در نظر گرفته شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد درمان شناختي مبتني بر ذهن‌آگاهي بر تحمل پريشاني (0.001, P 28.74F=) و انعطاف‌پذيري شناختي (0.001, P 31.57=F) تأثير معناداري داشت.نتيجه‌گيري: درمان شناختي مبتني بر ذهن‌آگاهي بر تحمل پريشاني و انعطاف‌پذيري شناختي مؤثر بود. بنابراين اين مداخله مي‌تواند براي كاهش مشكلات روانشناختي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو، مورد استفاده قرار گيرد.