روايت اعضاء از سرمايه اجتماعي در تشكيل و توسعه تعاوني‌هاي كارآفريني زنان (بررسي آسيب‌شناسي تعاوني‌هاي كارآفرين زنان در شهرستان دامغان)

شناسايي و تقويت سرمايه اجتماعي در قالب ظرفيت‌هاي متنوع سازمان‌هاي مردم‌نهاد و عضويت‌هاي داوطلبانه سبب افزايش سطح همكاري اعضاء در گروه‌هاي اجتماعي و جامعه مي‌شود. وجود ميزان قابل قبولي از سرمايه‌ي اجتماعي موجب تسهيل كنش‌هاي اجتماعي مي‌شود، به‌طوري‌كه در مواقع بحراني مي‌توان از سرمايه‌ي اجتماعي به‌عنوان اصلي‌ترين منبع حل مشكلات و اصلاح فرايندهاي موجود سود بُرد. پژوهش حاضر، با هدف كاربردي و برحسب روش گردآوري اطلاعات كيفي تحليل مضمون روايت اعضاء تعاوني‌ ها از سرمايه ي اجتماعي در تعاوني ها است. نتايج حاصل از داده ها در ٢٧٥ مفهوم، ٩ مقوله اوليه و مقولات ثانويه «حاشيه راني نهادي امر تعاون»، «كاهش مشاركت مداوم در بين اعضاء» و «ضعف عملكردي تعاوني ها» مورد بحث و تحليل واقع شدند. سرآخر، اين مقولات در مقوله ي هسته ي «ضعف تعامل اجتماعي و نهادي تعاوني ها» جاي داده شدند. بر اين اساس، آسيب هاي تعاوني در بعد دروني و بيروني ناشي از ضعف تعامل اجتماعي بيروني نهادي بوده و براي برطرف نمودن آنها لازم است توانمندسازي و حمايت نهادي انجام گيرد.