عنوان مقاله :
نشانه ـ معناشناسي روايتي شطح گونه از كتاب معارف بهاء ولد
عنوان به زبان ديگر :
A Semio-semantic Study of a Sufi Narrative in Bahawalad’s Ma’arif
پديد آورندگان :
نصري، صديقه دانشگاه اصفهان، ايران , نصر اصفهاني، محمدرضا دانشگاه اصفهان، ايران , طغياني اسفرجاني، اسحق دانشگاه اصفهان، ايران
كليدواژه :
نشانه شناسي , معناشناسي , روايت , مكاشفه عرفاني , صيرورت و شدن عارفانه , بسط وجودي
چكيده فارسي :
دانش نشانهشناسي پس از طرح نظريات فردينان دوسوسور، از مهمترين كليدهاي تحليل مباحث زباني روايات و متون به حساب ميآيد. تحليلهاي نشانه- معناشناسي در حوزه روايات ادبي، هنري و عرفاني و اساطيري نيز ميكوشد تا مدلولها و مفاهيم ذهني و تجربيات عرفاني روايتگران را مورد بحث و تحليل قرار دهد. روايت مكاشفه بهاءولد عارف بزرگ سده ششم هجري قمري و پدر و استاد بزرگترين شخصيت عرفاني منظومههاي عارفانه، مولانا جلالالدين رومي، حكايت از آن دارد كه سالك راه حق پس از قرار گرفتن در مقام جستجوگر خداوند ميتواند به جلوههايي از عالم غيب دست يابد كه با بسط وجود و هويت انساني او همراه است. مسأله بسط وجود به لحاظ نشانه-معناشناسي هم مفهومي است از فروريختن قالبهاي اوليه وجود سالك و هم صيرورت و شدن او را در جرياني وجودي و متافيزيكي همراه با بودني در ساحت غيب تعيين ميكند. پژوهش حاضر بيانگر اين دستاورد است كه مكاشفات عارفان، تنها تحولي در ساحت ذهنيت و مفاهيم زباني نيست بلكه بيانگر تغيير وجود، بسط و سعه منِ عارفانه و شدن دوباره سالك نيز هست.
چكيده لاتين :
This study aims to investigate and analyze the consequences of trauma through the lens provided by Slavoj Žižek. He believes that the unexpected intrusion of the Real into the Symbolic order is called trauma, which gains meaning only in retrospect. Different subjects respond differently to a trauma. According to LaCapra, the usual responses of subjects to trauma are “acting out” and “working through”. The process of “acting out” contains traumatic symptoms including arousal, intrusion and constriction. But by “working through”, the subject tries to come to terms with the traumatic experience and the related loss through mourning. Žižek contends that the continuum of various reactions to trauma ends with the birth of a new subject known as the post-traumatic subject. The prominent consequence of indirect experience of a traumatic event is that an external crisis leads to an internal one, since trauma operates retroactively and attenuates the successful functioning of signification. Therefore, trauma becomes a disorder which entails traumatic symptoms that affect identity and meaning.
عنوان نشريه :
نقد و نظريه ادبي