طراحي چارچوب مشاركت عمومي ـ خصوصي در گردشگري برمبناي فراتركيب مطالعات پيشين

مشاركت عمومي ـ خصوصي از دغدغه‌هاي ذهني ‌محققان در حوزه‌هاي مختلف ازجمله صنعت گردشگري بوده است. از يك سو، محدوديت منابع، كمبود سرمايه، نبود تخصص، نبود دسترسي به نيروي انساني و از سوي ديگر، وظيفۀ دولت‌ها در تأمين نيازهاي عمومي سبب شده است تا دولت‌ها بخش خصوصي را شريكي قابل‌تأمل بدانند. آنچه مسلم است، شناخت ابعاد مختلف اين شراكت ميان دو بخش خصوصي و دولتي احتمال موفقيت آن‌ها در هر صنعتي ازجمله گردشگري را افزايش خواهد داد. از اين منظر، هدف از پژوهش حاضر طراحي چارچوبي براي مشاركت عمومي ـ خصوصي در گردشگري بنابر يافته‌هاي مطالعات پيشين است. بهترين روش براي يك‌پارچه‌سازي تفاسير يافته‌هاي پيشين روش فراتركيب است. بنابراين از روش مزبور با پيگيري شش گام بهره گرفته شده است. جامعۀ آماري اين پژوهش مطالعات انجام‌شده در زمينۀ مشاركت عمومي ـ خصوصي بوده كه با جست‌وجو در برترين پايگاه‌هاي اطلاعاتي مرتبط، 244 مقالۀ در دسترس شناسايي شده است. پس از آن، مقالات بر اساس عنوان و چكيده و محتوا غربال شده‌اند. در نهايت، متن مقاله‌هاي منتخب (41 مقاله)، با استفاده از نسخۀ 10 نرم‌افزار مكس كيودا (MAXQDA)، تحليل و كدگذاري شده است. بنابر نتايج مي‌توان عوامل مؤثر بر مشاركت عمومي ـ خصوصي در گردشگري را در قالب دو مقولۀ اصلي عوامل دروني و عوامل بيروني مدنظر قرار داد. عوامل دروني با مشاركت عمومي ـ خصوصي ارتباط مستقيم دارند و دربردارندۀ مفاهيمي همچون محتواي مشاركت، ذي‌نفعان، اهداف، وظايف و منافع طرفين‌اند. عوامل بيروني دخالت مستقيم ندارند و در كنترل اين شكل از مشاركت نيستند. عوامل بيروني عوامل فنّاورانه ـ اطلاعاتي، اجتماعي ـ فرهنگي، قانوني ـ حقوقي، مالي ـ اقتصادي، محيطي و سياسي ـ دولتي را دربر مي‌گيرند