واكاوي راهبردهاي موثر بر توسعه اخلاق دانشگاهي در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالي ايران(مطالعه كيفي)

هدف پژوهش حاضر واكاوي راهبردهاي موثر بر توسعه اخلاق دانشگاهي در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالي ايران با استفاده از روش پژوهش كيفي بود. جامعه آماري پژوهش شامل آگاهان كليدي در حوزه اخلاق دانشگاهي بود كه بر مبناي نمونه‌گيري نظري، تعداد 19 نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. براي گردآوري داده هاي پژوهش از ابزار مصاحبه استفاده شد. به منظور تحليل داده هاي حاصل از مصاحبه از روش كيفي گرانهيم و لوندمن استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد چهار راهبرد مهم در توسعه اخلاق دانشگاهي در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالي تأثيرگذار است. راهبرد فردي، سازماني، زمينه اي و محيطي، راهبردهايي بودند كه به زعم مشاركت كنندگان در پژوهش در توسعه اخلاق دانشگاهي در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالي موثر ند. در مجموع مي توان نتيجه گرفت كه توسعه اخلاق دانشگاهي مستلزم توجه به عوامل تعيين كننده مهمي است كه بدون توجه به اين عوامل(فردي، سازماني، زمينه اي و محيطي)، تحقق چنين موضوع مهمي كه نقشي اساسي را در توسعه علمي و كيفي دانشگاه ها و موسسات آموزش عالي ايفا مي كند، امكان پذير نخواهد بود.