افول مناسبات قدرت دربار صفوي از نگاه سفرنامه‌هاي سفيران خارجي (از شاه صفي تا شاه سلطان حسين)

تردد سفيران در دوره دوم حكومت صفوي به طور چشمگيري افزايش يافت. فارغ از آنچه به عهدنامه‌ها و قراردادهاي ميان آنها با دربار صفوي در جريان بود، گزارش‌هاي آنها در سفرنامه‌ها مويد نوعي تغيير در مناسبات قدرت است كه مي‌توان از آن با عنوان تحولات معطوف به افول نام برد. چنين مسئله‌اي، جايي فراتر از تلاش دربار به‌منظور پرزرق و برق نشان دادن دربار و تاكيد بر اقتدار در برابر مشاهدات سفيران نمايان مي‌شود. روايتي كه از دربار شاهان صفوي و نوع برخورد متقابل آنها با سفرا، در سفرنامه‌ها قابل رصد است، تاكيدي ناآگاهانه بر اين واقعيت است كه دوره‌اي از افول، در كانون قدرت صفويان قابل مشاهده است. اين پژوهش، به روشي توصيفي ـ تحليلي با تكيه بر سفرنامه‌هاي دوره دوم حكومت صفوي، بر زمان‌هايي از شرفيابي سفيران اروپايي در دربار شاهان صفوي تمركز خواهد كرد كه در آن، مي‌توان روايتي پنهان از آغاز افول اقتدار صفويان را دنبال كرد.