مروري بر روش‌هاي درمان تخريب اسيدي در چرم‌هاي تاريخي: استحكام‌بخش‌ها، پوشش‌هاي سطحي، تثبيت‌كننده‌ها و چرب‌كننده‌ها

Treatment Methods for Acid-Deteriorated Historic Leathers: Consolidants, Surface Coatings, Stabilizers and Lubricants (A Literature Review)

چرم‌هاي داراي دباغي گياهي، به‌ويژه نمونه‌هاي دباغي شده با تانن‌هاي متراكم، به‌واسطه ماهيت تخريب پذيرشان، فرايند توليد و آلاينده‌هاي محيطي، شديداً نسبت به شرايط اسيدي حساس هستند و دچار تخريبي تحت عنوان تخريب اسيدي مي‌شوند. اين تخريب، حجم گسترده‌اي از آثار تاريخي را در برمي‌گيرد كه عدم مقابله با آن، از بين رفتن بخش قابل توجهي از اشياء چرمي را در پي دارد و از اين رو حفاظت از اين آثار در راستاي كنترل اين تخريب، داراي سابقه مطالعاتي قابل توجهي است. با اين‌حال همچنان به نظر مي‌رسد كنترل اين تخريب با توجه به عدم پاسخ‌گويي بسياري از روش‌هاي درماني، يكي از دغدغه‌هاي جدي در برخورد با آثار چرمي تاريخي است. به‌طور كلي مواد مورد استفاده در درمان تخريب اسيدي در قالب درمان‌هاي استحكام بخشي، پوشش‌هاي سطحي، تثبيت‌كننده‌ها و در برخي موارد، چرب‌كننده‌هاي چرم قابل بحث است كه البته امروزه بسياري از اين مواد به واسطه عملكرد نامطلوبشان منسوخ شده‌اند. بر اين اساس پژوهش حاضر به مرور ادبيات مرتبط با روش‌هاي درماني تخريب اسيدي در چرم‌هاي تاريخي پرداخته است تا تلاش‌هاي صورت گرفته تا به‌امروز مشخص و به ترسيم مسير مطالعات آتي كمك نمايد.

Vegetable-tanned leathers, especially tanned with condensed tannins, are susceptible to acidic conditions due to their degradable nature, leather-making process, and air pollutants. These factors lead to severe degradation of the leather called acid degradation or red rot. Leathers from historical times are subject to acidic degradation, and if left untreated, a large amount of them will be lost. Therefore, leather conservation has long been studied to control acidic degradation. However, due to the poor performance of many treatments, preventing this degradation remains a severe challenge of the conservation of historical leather artifacts. The materials used in the treatment of acid-degraded leathers can be classified into consolidants, coatings, stabilizers, and also, in some cases, dressings and lubricants. However, many of these materials are now obsolete due to their poor performance. Accordingly, the present study has reviewed the literature on the treatments of acid degradation in historical leathers. This paper aims to describe the studies done to date and contribute to future studies.