بررسي اثربخشي روان‌نمايشگري بر كاهش علايم وسواسيجبري و افسردگي در زنان مبتلا به وسواسيجبري

اختلال وسواسيجبري يك اختلال ناتوان‌كننده است كه مي‌تواند عملكرد فرد را مختل سازد. اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي روان‌نمايشگري بر كاهش علايم وسواسيجبري و افسردگي در زنان مبتلا به اختلال وسواسيجبري در يك طرح نيمه آزمايشي انجام گرفت. جامعه‌ي اين پژوهش شامل كليه‌ي زنان مبتلا به وسواسيجبري مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي مشاوره شهر تهران بود. 24 بيمار زن مبتلا به اختلال وسواسيجبري به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شدند و به‌طور تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گروه كنترل قرار گرفتند. شركت‌كنندگان به مقياس وسواسيجبري يلبراون و پرسش‌نامه‌ي افسردگي بك در مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون پاسخ دادند. شركت‌كنندگان گروه آزمايش در پروتكل دوازده جلسه نود دقيقه‌اي مداخله روان‌نمايشگري شركت كردند و گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكردند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس و نرم‌افزار آماري SPSS صورت گرفت. نتايج نشان داد كه با كنترل نمرات پيش‌آزمون، اثر گروه بر كاهش نمرات پس‌آزمون متغيرهاي افسردگي و وسواسيجبري معنادار است. بنابراين مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه در افراد مبتلا به علاي وسواسيجبري، مداخله‌ي روان‌نمايشگري مي‌تواند مداخله‌اي مؤثر در بهبود و كاهش علايم وسواسي جبري و افسردگي بيماران باشد.