ساخت عادت واره اقتصادي در ميدان روستايي: مطالعه موردي مناطق روستايي شهرستان گيلانغرب

پژوهش حاضر درصدد كشف ساختار عادت واره اقتصادي در ميدان روستايي است، تا با رويكرد بورديويي نگاهي واقع بينانه به نحوه عمل روستاييان در عرصه تصميم گري اقتصادي بيندازد. روش تحقيق در اين مطالعه قوم نگاري است و براي گردآوري داده ها از مشاهده مشاركتي، مصاحبه نيمه ساختار يافته بهره گرفته است. حجم نمونه نيز شامل 23 مشاركت كننده است كه با استفاده از نمونه گيري هدفمند در مناطق روستايي شهرستان گيلانغرب انتخاب شده اند و مصاحبه با استفاده از روش تحليل محتواي جهت دار تجزيه و تحليل شده اند. يافته هاي تحقيق حاكي از اين است كه افراد داراي وضعيت افتصادي پايين ميدان روستايي داراي عادت واره غيراقتصادي هستند چرا كه اين افراد در موقعيت كنوني خود، داشتن راحتي و آسايش را ترجيح مي دهند تا درآمد زيادتر به‌شرط زحمت و تلاش بيشتر. ترجيحات شغلي افراد اين جايگاه اجتماعي كشاورزي و كار بوروكراتيك است تا بدين وسيله بتوانند از يك سو با كار و تلاش كمتر درآمد بيشتر و از سوي ديگر زمان بيشتري نيز براي خوشگذراني، استراحت و پرداختن به زندگي مصرف گرايانه داشته باشند. اين در حالي است كه افراد داراي وضعيت افتصادي متوسط و بالاي ميدان روستايي عادت واره اقتصادي تري به نسبت افراد داراي وضعيت افتصادي پايين ميدان روستايي دارند. اين افراد برخلاف افراد داراي وضعيت اقتصادي پايين ميدان روستايي زندگي مصرف گرايانه كمتر و تلاش بيشتري براي پس انداز دارند و نيازهاي مصرفي خود را براي كسب درآمد بيشتر به تعويق مي اندازند. كار و فعاليت براي كسب درآمد بيشتر در اولويت اين افراد قرار دارد حتي اگر اين كار و شغل سبب شود وقتي براي فراغت و خوشگذارني و پرداختن به زندگي مصرف گرايانه براي آنها باقي نگذارد.