عدم تعارض بين مشهوري بودن و عقلي و ذاتي بودن قضاياي« حسن و قبح» با تأكيد بر ديدگاه ابن سينا و مظفر

منطق دانان در مبحث قضايا و نيز در كتاب جدل وقتي سخن از مشهورات به ميان مي آيد گزاره هاي اخلاقي(«ظلم بد است» و «عدل نيكوست») را به عنوان مثال ذكر نموده اند. آنها اين قضايا را از سنخ مشهورات دانسته كه ملاك تصديق آنها مشهور بودن است. از طرفي متكلمان اسلامي(عدليه) نيز در مبحث حسن و قبح عقلي همان گزاره هاي فوق را بيان مي كنند. اين سوال مطرح مي شود كه به لحاظ منطقي، گزاره هاي حسن و قبح ذاتي در كدام  سنخ از گزاره هاي منطقي است و آيا ذاتي بودن حسن و قبح با مشهوري دانستن آنها سازگار است يا خير؟ در صورت اول، مشهوريت و منافع عام مطرح است در حاليكه در ذاتي بودن جداي از منفعت جامعه و مشهوريت، فعل بدون واسطه متصف به حسن و قبح مي شود و لذا با آنچه در مباحث منطق گفته اند، هماهنگ نمي شود. مسأله تحقيق، نشان دادن تعارض بين ذاتي و عقلي بودن و مشهوري بودن اين قضايا در تعابير منطق دانان بخصوص ابن سيناست و ضمن بيان تعارض مذكور، نشان مي دهد كه هر چند مشهوري دانستن اين گزاره ها با ذاتي و عقلي بودن حسن و قبح، به معناي كلامي، سازگار نيست ولي با دقت و تنقيح مناط در معناي ذاتي و عقلي به بيان مظفر، تعارضي بوجود نمي آيد.