حمايت از زنان در برابر خشونت در پرتو كنوانسيون بين امريكايي پيشگيري، مجازات و حذف خشونت عليه زنان

Protecting Women Against Violence in the Light of the Inter-American Convention on the Prevention, Punishment and Eradication of Violence Against Women

كنوانسيون بين امريكايي پيشگيري، مجازات و حذف خشونت عليه زنان (كنوانسيون بلم دو پارا) منعقده در سال 1994، نخستين سند اختصاصي در زمينه منع خشونت عليه زنان در جهان است. در واقع، قديمي ترين نظام حقوق بشر در سطح جهان، يعني نظام امريكايي حقوق بشر، قديمي ترين سند الزام آور تخصصي در زمينه منع خشونت عليه زنان را نيز به خود اختصاص داده است. كنوانسيون بلم دو پارا پيشتاز طرح خشونت عليه زنان در سپهر بين-المللي و شناسايي آن به سان نقض حقوق بشر در عرصه هاي سياسي، قضايي، جامعوي (اجتماعي)، اقتصادي و فرهنگي است.كنوانسيون، تعهدات فراگيري در زمينه پيشگيري، مجازات و حذف خشونت عليه زنان براي دولت هاي طرف خود ايجاد نموده و الهام بخش و مرجع نوين سازي چارچوب تقنيني ذيربط در قاره امريكا بوده است. افزون بر اين، اين سند تنها معاهده حقوق بشري اختصاصي راجع به حذف خشونت عليه زن به شمار مي-رود كه داراي سازكار طرح شكايت فردي است. به نظر مي رسد كنوانسيون بلم دو پارا، به رغم محدود بودن دامنه آن به قاره امريكا، در توسعه نظام بين المللي منع خشونت عليه زنان و كاهش خلا هنجاري موجود در اين عرصه سهم چشمگيري ايفا نموده است. نگارندگان اين مقاله در نظر دارند با بهره گيري از شيوه توصيفي-تحليلي، به بررسي حمايت هاي انجام گرفته از زنان در برابر خشونت، تكاليف دولت ها در اين زمينه و سازكارهاي نظارتي ذيربط به موجب كنوانسيون بلم دو پارا دست يازند.

The Inter-American Convention on the Prevention, Punishment and Eradication of Violence against Women (Belém do Pará Convention), adopted in 1994, is the first specific instrument on prohibition of violence against women (VAW) in the world. In fact, the oldest human rights system of the world -e.g. Inter-American human rights system- has secured the oldest specialized binding instrument on VAW to itself. The Belém do Pará Convention is a pioneer in placing VAW on the international agenda and in recognizing it as a violation of human rights in the political, judicial, social, economic, and cultural spheres. The Convention has established pervasive obligations for State parties to prevent, sanction, and eradicate VAW, and has served as an inspiration and reference for the modernization of the related legislative framework in the Americas. Furthermore, this instrument is considered the only human rights treaty directed solely toward eradicating violence against women that includes an individual complaint mechanism. I t appears that the Belém do Pará Convention, despite being restricted to Americas, has notably contributed to the development of international system on prohibition of VAW and has reduced the normative gap existing in this area. The authors of this article, through a descriptive-analytic method, attempt to study the protections afforded to women against violence, the duties of states in this regard, and the related monitoring mechanisms under Belém do Pará Convention.