مقايسه تاثير فعاليت ورزشي هوازي تناوبي، تداومي و تركيبي بر عوامل خطر بيماري قلبي-عروقي بيماران ديابتي نوع2 مبتلا به كبد چرب

سابقه و هدف: تفاوت ها در ميزان تغيير عوامل خطر بيماري قلبيعروقي به ويژه در متغيرهاي چربي در بيماران ديابتي نوع 2 مبتلا به كبد چرب بر اثر فعاليت ورزشي، ضرورت پژوهش در اين زمينه را بيش از پيش آشكار مي سازد. بهترين نوع تمرين هوازي كه بيشترين تاثير را داشته باشد، هنوز مشخص نيست. هدف پژوهش حاضر، مقايسه تاثير تمرين هوازي تناوبي، تداومي و تركيبي بر عوامل خطر بيماري قلبيعروقي بيماران ديابتي نوع 2 مبتلا به كبد چرب است.مواد و روش ها: در اين پژوهش تجربي، 40 زن ديابتي نوع 2 مبتلا به كبدچرب غيرالكلي تصادفي به چهار گروه تمرين هوازي تناوبي (شدت 80-75 درصد ضربان قلب بيشينه) هر جلسه 40-30 دقيقه، گروه تمرين هوازي تداومي (شدت 75-60 درصد ضربان قلب بيشينه) هر جلسه 30-25 دقيقه، گروه تمرين تركيبي به صورت يك جلسه درميان (يك جلسه تداومييك جلسه تناوبي)، و گروه كنترل (بدون فعاليت ورزشي منظم) تقسيم شدند. گروه هاي تمريني به مدت دو ماه و سه روز در هفته تمرين را روي دوچرخه ثابت انجام دادند. براي محاسبه و مقايسه بين گروهي از تحليل كواريانس و براي مقايسه درون گروهي ازt وابسته استفاده شد (0.05≥p).يافته ها: در هر سه گروه تمريني، كاهش دور لگن، دور كمر، شاخص توده بدني و گلوكز خون ناشتا معنادار بود (0.05≥p). درگروه تمرين تداومي، افزون بر تغيير ذكر شده، كلسترول LDL، فشارخون سيستولي و دياستولي معنادار بود (0.05≥p). در گروه تمرين تناوبي، تغيير كلسترول تام، تري گليسيريد، كلسترول LDL، كلسترول HDL، فشارخون سيستولي و دياستولي معنادار بود (0.05≥p). همچنين در گروه تمرين تركيبي، افزايش كلسترول HDL معنادار بود (0.05≥p). در گروه كنترل هيچ يك از متغيرها معنادار نشد. در مقايسه بين گروهي با آزمون تحليل كوواريانس، تغييرات دور لگن و شاخص توده بدني، بين گروه كنترل با گروه تداومي، تناوبي و تركيبي معنادار بود (0.05≥p).نتيجه گيري: در گروه تمرين هوازي تناوبي متغيرهاي بيشتري بهبود يافتند و همچنين ميزان بهبودي در اين گروه نسبت به ساير گروه ها بيشتر بود. در نتيجه تمرين تناوبي بيشترين تأثير را بر بهتر شدن عوامل خطر بيماري قلبي عروقي دارد.