تجارت فرش ايران در قرن سيزدهم قمري

The Persian carpet industry in the 19th century

هدف: بررسي وضعيت و سير تحول تجارت و صادرات فرش ايران در قرن 13ق. روش/رويكرد پژوهش: اين پژوهش با رويكرد توصيفي-تحليلي و با استفاده از اسناد آرشيوي و منابع كتاب‌خانه‌اي تهيه شده‌است. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: فرش‌بافي در نيمۀ اول قرن13ق شغلي روستايي و فرش عمدتاً كالاي تجاري داخلي بود؛ ولي با تقاضاي روزافزون غربي‌ها براي فرش ايران و به‌دنبال آن با سرمايه‌گذاري و فعاليت تجار و شركت‌هاي داخلي و خارجي در اين صنعت، فرش‌بافي پيشرفت زيادي كرد و تجارت آن جنبۀ جهاني يافت. فرش ازطريق بازار كشورهاي همجوار و يا مستقيماً از ايران توسط شركت‌هاي سرمايه‌گذار، به اروپا و ايالات متحدۀ آمريكا صادر مي‌شد.

Purpose: To investigate the situation and its trade development and its exportation in 19th century Method and Research Design: Archival documents and library resources were consulted to collect data for analysis. Findings and Conclusion: Until the mid-19th-century carpet weaving was mainly a rural occupation and was traded within the domestic market. However, following an increase in demand from western countries and considerable investment by Iranian and foreign companies, the Persian carpet industry flourished and turned into a global business. In the second half of the century, Persian carpets were exported via neighboring countries or directly to Europe and US.