مدل يابي علي رشد پس آسيبي در افراد زلزله زده بر اساس حمايت اجتماعي، ذهن آگاهي و نشخوار فكري با ميانجيگري پذيرش و عمل

The Causal Modeling of Post-Traumatic Growth in Earthquake-Stricken Individuals Based on Social Support, Mindfulness, and Rumination with Mediating Role of Acceptance and Action

زمينه و هدف فجايع طبيعي نظير زلزله مي‌توانند پيامدهاي روان‌شناختي بلندمدتي براي افراد داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف مدل‌يابي علي رشد پس‌آسيبي افراد زلزله‌زده بر اساس حمايت اجتماعي، ذهن آگاهي و نشخوار فكري با ميانجي گري پذيرش و عمل انجام گرفت. روش و مواد روش پژوهش حاضرتوصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي افراد بالاي 18 سال ساكن در شهر سرپل ذهاب بود كه زلزله آبان ماه سال 1396 را تجربه كرده بودند. از ميان آنها تعداد 120 نفر به روش نمونه گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه رشد پس آسيبي، مقياس حمايت اجتماعي، پرسشنامه مهارت‌هاي ذهن آگاهي كنتاكي، مقياس پاسخ نشخوار و پرسشنامه پذيرش و عمل استفاده شد. تحليل داده ها با استفاده از مدل‌يابي معادلات ساختاري و نرم‌افزارهاي SPSS-23 و Lisrel-8.8انجام شد. يافته ها ميانگين (انحراف معيار) سن آزمودني‌ها (5/9) 21/2 بود. با افزايش نشخوار فكري با ميانگين (انحراف معيار) (12/7) 43/7، رشد پس‌آسيبي 54/8 (14/2) و پذيرش و عمل (17/6) 53/8 كاهش يافت (0/01>P). با افزايش ذهن‌آگاهي (15/2) 62/8 و حمايت اجتماعي (12/6) 53/1، پذيرش و عمل و رشد پس‌آسيبي افزايش يافتند و رشد پس‌آسيبي نيز با افزايش پذيرش و عمل افزايش يافت (0/01>P)، پذيرش و عمل اثرات تعديل‌كننده در روابط نشخوار فكري، ذهن‌آگاهي و حمايت اجتماعي با رشد پس آسيبي داشت. نتيجه گيري مطالعه نشان داد كه ميزان پذيرش و عمل و رشد پس‌آسيبي افراد زلزله‌زده با افزايش نشخوار فكري كاهش و با افزايش ذهن‌آگاهي و حمايت اجتماعي افزايش يافت. افزايش پذيرش و عمل نيز موجب افزايش ميزان رشد پس‌آسيبي شد. همچنين حمايت اجتماعي و ذهن‌آگاهي با افزايش پذيرش و تعهد، رشد پس‌آسيبي را افزايش داد و نشخوار فكري نيز با كاهش پذيرش و تعهد، منجر به كاهش رشد پس‌آسيبي شد.

Background and Objectives Natural disasters such as earthquakes might result in long term psychological outcomes. The aim of the current study was to test the causal model of post-traumatic growth among earthquake-stricken persons based on social support, mindfulness, and rumination with the mediating role of acceptance and action. Materials and Methods The method of this study was descriptive-correlational. Participants included 120 adults who experienced the earthquake of November 2017 in SarpolZahab city, Kermanshah, Iran, who were selected by cluster sampling. Data were collected using the Post-Traumatic Growth Inventory, Social Support Scale, Kentucky Inventory of Mindfulness Skills, Ruminative Response Scale, and Acceptance and Action Questionnaire II. Data analysis was performed using structural equation modeling via SPSS software version 22 and Lisrel software version 8.8. Results The mean (SD) age of participants was 21.2 (5.9). With the increase in rumination with a mean (SD) 43.7 (12.7), post-traumatic growth with a mean (SD) 54.8 (14.2) decreased. With the increase in mindfulness with a mean (SD) 62.8 (15.1), social support with a mean (SD) 53.1 (12.5) and acceptance and action with a mean (SD) 53.8 (17.6) post-traumatic growth increased (P<0.01). Post-traumatic growth increased with an increase in acceptance and action. Acceptance and action are also modulated in the relations of rumination, mindfulness, and social support with post-traumatic growth. Conclusion The acceptance and action and post-traumatic growth decreased with increasing rumination and increased with increasing Mindfulness and social support. Furthermore, increasing acceptance and action increased post-traumatic growth. Mindfulness and social support increase post-traumatic growth indirectly with increasing acceptance and action. Rumination led to decreased post-traumatic growth via decreasing acceptance and action.