بررسي تاثير بيكاري، تورم و حداقل دستمزد بر نابرابري درآمدي در مناطق روستايي استان‌هاي ايران

شواهد تاريخي و تجربه‌هاي كشورهاي مختلف نشان مي‌دهد بيكاري و تورم در كنار حداقل دستمزد از جمله عوامل اقتصاد كلان مؤثر بـر سطح نابرابري درآمدي هستند. در اين پژوهش بر اساس اطلاعات هزينه ناخالص خانوار برگرفته از طرح آمارگيري از هزينه و درآمد خانوارهاي روستايي مركز آمار ايران در دوره 1380 تا 1395، شاخص‌هاي ضريب جيني و نسبت سهم ده درصد ثروتمندترين خانوارها به ده درصد فقيرترين خانوارهاي جامعه، به عنوان شاخص‌هاي اندازه‌گيري نابرابري توزيع درآمد مناطق روستايي استان‌هاي كشور اندازه‌گيري شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد در دوره مورد بررسي در مناطق روستايي كشور، نرخ تورم و حداقل دستمزد تاثيري منفي بر ضريب جيني و نسبت سهم ده درصد ثروتمندترين به ده درصد فقيرترين خانوارها داشته درحالي‌كه بيكاري رابطه‌اي معناداري با اين شاخص‌هاي نابرابري توزيع درآمد روستايي نداشته است. همچنين از آنجا كه مبلغ يارانه سهم بالايي از درآمدهاي گروه‌هاي پايين درآمدي را تشكيل مي‌دهد، هزينه‌كرد گروه‌هاي پايين درآمدي به‌شدت افزايش يافت، درحالي‌كه يارانه نقدي در گروه‌هاي بالاي درآمدي، سهم زيادي در افزايش هزينه‌ها نداشته است، اجراي قانون هدفمندي يارانه‌ها، باعث كاهش نابرابري توزيع درآمد بر اساس ميزان هزينه در سال‌هاي پس از اجراي اين قانون شده است.