كامل الزيارات نقطه عطفي در مزارنويسي

مزارات، دسته اي از تاليفات روايي هستند كه احاديثي با موضوعات مربوط به زيارت، از جمله آداب و فضيلت و ثواب زيارت قبور پيامبر و خاندانش را در خود جاي داده اند. سابقه نگارش چنين آثار روايي كه به شيعيان اختصاص دارد، به قرن دوم باز مي گردد و يكي از نخستين آثار ياد شده در فهارس، «مزار اميرالمومنين» از معاويه بن عمار دهني (م175ق) مي باشد. بعد از وي و تا زمان ابن قولويه نيز چيزي حدود 27 اثر ديگر در كتب فهارس نام برده شده كه متاسفانه هيچ كدام به دست ما نرسيده است. كتاب كامل الزيارات تاليف ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولويه قمي (متوفي367 قمري) معروف به «ابن قولويه» قديمي ترين اثري است كه از گونه نگارشي خود (مزار نويسي) به دست ما رسيده است. اين پژوهش به اثرپذيري و اثرگذاري كامل الزيارات نسبت به آثار قبل و بعد از خود اختصاص يافته است تا پاسخگوي اين مسيله باشد كه كامل الزيارات كتابي اثرگذار و منبع اصلي بسياري از تاليفاتي بوده است كه به روايات مزار پرداخته اند.

No abstract