تحليلي بر نقش سازمان‌هاي مردم نهاد در بهبود نظام مديريت شهري از ديدگاه شهروندان كلانشهر تهران

هدف اصلي از انجام اين پژوهش، بررسي نقش سازمان‌هاي مردم نهاد در بهبود نظام مديريت شهري كلانشهر تهران در شش بعد كالبدي، عملكردي، اجتماعي، اقتصادي، زيست محيطي و نهادي است. روش پژوهش توصيفيتحليلي و روش جمع آوري داده ها به صورت اسنادي و پيمايشي بوده است. ابزار پژوهش پرسشنامه بوده است. جامعه آماري پژوهش شهروندان شهر تهران و تعداد نمونه 383 نفر انتخاب گرديد. روش تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون TTest و تحليل عاملي تأييدي بوده است. نتايج حاصل حاكي از آن است كه سطح معناداري در تمام ابعاد پايين‌تر از 0.05 است؛ بنابراين با توجه به نمرات ميانگين، سازمان‌هاي مردم نهاد در شهر تهران عمدتاً در ابعاد اجتماعي و زيست محيطي نقش بيشتر و در زمينه ابعاد اقتصادي و نهادي نقش كمتري در قالب ارتباط واسطه اي بين مديريت شهري و شهروندان ايفا كرده اند. در چارچوب روش تحليل عاملي تأييدي، مقايسه واريانس تبييني توسط عوامل شش گانه نشان داد كه عوامل اجتماعي، زيست محيطي، عملكردي، كالبدي، اقتصادي و نهادي به ترتيب داراي بيشترين واريانس در تبيين نقش سمن‌ها در نظام مديريت شهري كلانشهرتهران هستند. در مجموع 20 عامل اصلي در تبيين نقش سمن‌ها تأييد شدند؛ بنابراين مشخص شد كه سمن ها با توجه به اينكه با شهروندان به طور مستقيم در ارتباط هستند، مي توانند مسائل و واقعيت هاي شهري را به درستي به نظام مديريت شهري انعكاس دهند؛ براي اين منظور پيشنهاد مي شود كه ابتدا سمن ها با توجه به كاركردهاي مختلفي كه دارند، به سمن هاي تخصصي در خصوص مسائل مختلف شهري طبقه بندي شوند و همچنين جايگاه آن ها در نظام مديريت شهري ارتقاء داده شود.