عوامل مؤثر بر تعامل بيمار با پزشك در بيماران آنژيوپلاستي: مطالعه موردي

مقدمه: تعامل با بيمار مفهومي است كه امروزه در مراقبت‌هاي پزشكي اهميت ويژه‌اي پيداكرده است و به‌عنوان هدفي ارزشمند در مراقبت از بيمار مدنظر قرارگرفته است. امروزه با تكامل نظام سلامت از مدل بيماري محور به مدل بيمار محور، تعامل بيمار نقش مهمي را در بهبود فرآيند مراقبت سلامت ايجاد كرده است. پژوهش حاضر با هدف شناسايي عوامل مؤثر در تعامل بيمار با پزشك انجام‌شده است. روش‌ها: مطالعه از نوع كاربردي با روش كيفي توصيفي بود. ابتدا اطلاعات بيماراني كه در سال 1397 آنژ‌‌يوپلاستي شده بودند از سيستم اطلاعات بيمارستاني استخراج شد. سپس، با استفاده از راهنماي مصاحبه نيمه ساختارمند با بيماران مصاحبه‌هاي عميق انجام گرفت. داده‌ها با روش تحليل محتواي كيفي با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA صورت گرفت. يافته‌ها: بعد از تحليل داده‌ها 1072 كد استخراج شد كه تمامي كدها در دو طبقه عرضه (پزشك) و تقاضا (بيمار) قرارگرفتند. 11 عامل موثر بر تعامل از طرف عرضه (اطلاع رساني، رفتار پزشك، آموزش، دسترسي، هزينه، پاسخگويي، ادراك بيمار از تخصص و مهارت پزشك، ضعف مديريتي، امكانات، اعتماد و رضايت از پزشك) و هفت عامل از طرف تقاضا (مشكلات شخصي، روحيه پرسشگري بيمار، پاسخگويي از منابع ديگر، مشكلات مالي، فقدان دانش و آگاهي، توصيه اطرافيان، خوددرماني) شناسايي شد. نتيجه‌گيري: انتظار مي‌رود تعامل بيمار با پزشك معالج بعد از آنژيوپلاستي باعث تسريع در روند بهبودي بيمار، جلوگيري از عوارض احتمالي و كاهش هزينه شود. شناخت عوامل مؤثر و طراحي مداخلات مقتضي در سمت عرضه و تقاضا مي تواند منجر به بهبود تعاملات بيمار با پزشك و زمينه‌ساز ارتقاي سلامت جامعه شود.