بررسي روايي و پايايي مقياس شهروند ديجيتال در شهر بيرجند

با توجه به رشد روزافزون رسانه‏هاي نوين، روز به روز بر تعداد شهروندان ديجيتال در جامعه افزوده مي‏شود. شهروند ديجيتال به شهروندي گفته مي شود كه توانايي استفاده از خدمات برخطي كه دولت هر كشور ارائه مي كند را در حد مطلوب داشته باشد. هدف اين پژوهش، بررسي روايي و پايايي مقياس شهروند ديجيتال در شهر بيرجند بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه افراد 18 سال به بالاي ساكن شهر بيرجند بودند كه از ميان آن ها 384 نفر به روش نمونه گيري خوشه‏اي چندمرحله‏اي انتخاب شد. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه شهروند ديجيتال چويي، گلاسمن و كريستول است [16]. روايي محتوايي و صوري نسخه فارسي آن بر اساس نظر صاحب نظران تأييد شد. ساختار عاملي پرسشنامه شهروند ديجيتال با استفاده از هر دو شيوه تحليل عاملي اكتشافي و تحليل عاملي تأييدي بررسي شد. تحليل عاملي اكتشافي نشان داد 4 ماده در بيش از يك عامل، بارعاملي بالا دارند؛ كه اين ماده‏ها حذف شدند و در نهايت مدل نهايي شامل 4 عامل؛ فعاليت سياسي اينترنتي، مهارت هاي فناورانه، ديدگاه انتقادي و آگاهي هاي محلي جهاني به دست آمد كه حاوي 22 ماده است. براي پايايي اين ابزار از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد كه اين ضريب براي مولفه هاي آن بين 0.79 تا 0.90 به دست آمد؛ با توجه به اينكه شاخص‌هاي روايي و پايايي نسخه فارسي مقياس شهروند ديجيتال همگي در حد مطلوبي بودند، مي‌توان از آن به‌عنوان ابزاري روا و پايا براي شناسايي شهروندان ديجيتال استفاده نمود.