نقش ايمان و دولت در تضمين صلح از ديدگاه قرآن

ايجاد جامعه امن و تضمين صلح پايدار از نيازهاي اساسي و حقوق اوليه انسان در تاريخ زندگي مشترك بوده است. مكاتب مهم فلسفي، اجتماعي و مذهبي راهبردهاي متنوعي را براي رسيدن به صلح پايدار مطرح كرده اند، اما نقش دين با شكل گيري جريان هاي بنياد گرا و راديكال اسلامي درجهان اسلام ، خيلي برجسته شده است. پژوهش حاضر بر عكس تفسير هاي ستيزه گر و خشونت طلب از قرآن ،فرضيه رقيبي را طرح كرده و مدعي است علاوه بر اصالت صلح در قرآن ، ادعاي وجود آموزهايي در قرآن است كه مي توان براساس آنها و تجربه زيسته بشري و عرف عقلا،راهبرد تضمين صلح پايدار را ارائه كرد.براي تصوير اين امر از نظريه ((صلح و خشونت ساختاري)) يوهان گالتونگ بهره برده است. ايشان با طرح خشونت ساختاري و غير ساختاري معتقد است در جامعه فقر ،گرسنگي و تبعيض با لانه كردن در ساختار هاي سياسي اجتماعي باعث نابودي صلح وامنيت در جامعه مي شود، علاوه بر آن خشونت مستقيم از جمله شورش ، تجاوز و جنگ نيزمنجر به فروپاشي صلح و بي ثباتي در جامعه و جهان مي گردد.در پژوهش حاضر چهار عنصر مهم از جمله ايمان ((توحيدسياسي)) ، دولت ، عدالت و آموزش و تبليغ همگاني صلح با ساختار هاي خشونت غيرمستقيم و خشونت مستقيم مواجه شده و با خنثي سازي آنها به صلح پايدار و تضمين شده ، زمينه براي توانمند سازي ، خود شكوفايي و توسعه انساني فراهم مي گردد. در پژوهش حاضر از روش شناسي تفسير سياسي قران استفاده كرده است.