بررسي شاخص ‌هاي بيومكانيكي كف پا در دختران جوان داراي اضافه وزن حين تعادل پاسچر در وضعيت ايستاده ‏روي دو پا ‏

هدف:اضافه وزن و چاقي ممكن است با ناهنجاري كف پاي صاف همراه بوده و يا يك عامل تشديد كننده باشند. بنابراين، هدف از اجراي اين پژوهش، بررسي شاخص هاي بيومكانيكي كف پاي دختران جوان داراي اضافه وزن در مقايسه با افراد نرمال حين كنترل پاسچر (Postural Control) (وضعيت بدن) بود.روش بررسي:نمونه آماري تحقيق را 44 دانشجوي دختر با ميانگين شاخص توده بدن 1/67± 26/78 و 1/38±21/35 به عنوان گروه اضافه وزن (22 نفر) و كنترل (22 نفر) تشكيل دادند. مشخصات آنتروپومتري و شاخص هاي كف پايي آن ها با استفاده از پدوسكوپ (Pedoscope) دوربين دار هنگام ثبات وضعيت بدن ثبت شد. از آزمون تي مستقل براي مقايسه نتايج بين گروهي و از ضريب همبستگي پيرسون براي بررسي همبستگي بين شاخص توده بدني (Body Mass Index; BMI) با پارامترهاي بيومكانيكي كف پا استفاده شد. تست ها در سطح معناداري 05/0 و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 تحليل شدند.يافته ها:گروه اضافه وزن در مقايسه با گروه كنترل، در پارامترهاي عرض آرك (Arch Width)، شاخص استاهلي پاي راستRight Staheli Index; SIR)) و چپ Left Staheli Index; SIL)) و شاخص چيپاكس اسميراك پاي راست (Right ChipaxSmirak Index; CSIR) و چپ (Left ChipaxSmirak Index ;CSIL) اختلاف معناداري داشتند (0/05 p). ضريب همبستگي بين BMI با پارامترهاي بيومكانيكي كف پا در تمامي نواحي، رابطه مثبت و معناداري (0/05 p) نشان داد، كه قوي ترين همبستگي بين BMI با CSIL (638/0= r  و 001/0=p) بود.نتيجه گيري:يافته هاي تحقيق حاضر به اين نكته تاكيد دارد كه اضافه وزن مي تواند شاخص هاي بيومكانيكي كف پا را تحت تاثير قرار دهد و ممكن است عامل تشديد كننده و يا مسبب كاهش قوس كف پايي بشود.  بنابراين با كنترل وزن از سنين پائين بايد از ابتلا به اين ناهنجاري ها پيشگيري كرد.