روان‌كاوي سياسي و گفتمان: گزاره‌هاي تروماتيك و سوژه‌هاي هيستريك درگفتمان نواصلاح‌طلبي (1392-1398)

روان كاوي سياسي متمركز بر فرايندهاي فعال‌ساز بُعد ناخودآگاه و نحوۀ تأثيرگذاري آن بر كنش/واكنش سوژه هاست. در اين راستا، هر گفتماني ذيل مكتب لكاني در حوزۀ «نظم نمادين» به «ديگري بزرگ» يك جامعه تعبير مي‌شود كه در صورت وجود تناقض، سركوب معنايي و كلاً واگراييِ انضمامي با فضاي استعاري وعده داده شده‌اش در گزاره‌هاي هم-وجودِ مفصل بندي شده در منظومۀ معنايي اش، منجر به شكل‌گيري سوژه‌هاي هيستريك سياسي مي‌شود. اين مسئله ريشه در «گزاره‌هاي تروماتيك» گفتمان و فعال‌سازي وجه «سمپتوماتيك» آن دارد كه در جوامع پلوراليستي از منظر پدافند غيرعامل و فعال شدن انرژي جنبشي جامعه و كاناليزه شدن آن توسط ديگر پادگفتمان‌ها، به عنوان رخنۀ نفوذي بسيار مهمي محسوب مي‌شود. اين نوشتار با عطف به اهميت موضوع حاضر، به شناسايي گزاره‌هاي تروماتيك در گفتمان نواصلاح طلبي در يك بازۀ زماني شش ساله (1392-1398)، به منظور واكاوي چرايي تولد سوژه‌هاي هيستريك، بر مبناي چارچوب نظري روان كاوي سياسي مكتب لكاني و روش‌شناسي گفتماني لاكلائو و موفه در راستاي آسيب‌شناسي انتقادي از وضعيت موجود پرداخته است.